Honorowi obywatele Torunia - to tylko 10 osób wyróżnionych po 1989 r.

Przeżyła 104 lata. Była w jednej osobie pedagogiem, psychologiem i terapeutą. Animatorką życia kalekich dzieci, działaczką narodową i społeczną. W czasie zaborów i obu wojen światowych prowadziła tajne nauczanie oraz działalność kulturalną. Po odzyskaniu niepodległości zajmowała się organizowaniem polskiego szkolnictwa w Toruniu i na Pomorzu. Zainicjowała kształcenie przyszłych wychowawczyń dla ochronek i przedszkoli, propagowała wychowanie w rodzinie jako formę opieki nad sierotami. Opiekowała się niewidomymi i głuchymi. Realizowała prekursorską w Polsce koncepcję rehabilitacji niepełnosprawnych przez twórczą pracę artystyczną.

W czasie II wojny słynny kurier AK (pseudonim "Zo"), jedyna kobieta wśród 316 "cichociemnych" - skoczków spadochronowych, emisariuszka do Naczelnego Wodza w Londynie, walczyła w powstaniu warszawskim. W 1951 r. została aresztowana przez UB i skazana w haniebnym procesie na 10 lat. Była więziona do 1955 r. Pedagog z zamiłowania i wykształcenia, autorka wielu prac z zakresu pedagogiki i historii, założycielka toruńskiej Fundacji Archiwum Pomorskie Armii Krajowej w 1990 r. (obecnie Fundacja Generał Elżbiety Zawackiej). Za postawę w czasie wojny dostała m.in. czterokrotnie Krzyż Walecznych, Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami i dwukrotnie Krzyż Virtuti Militari. W 1995 r. prezydent Wałęsa przyznał jej najwyższe odznaczenie III RP - Order Orła Białego. W 2006 r. otrzymała stopień generała brygady. Torunianka z urodzenia. Przeżyła 99  lat.

- Była ostatnią z osób, o których myśleliśmy jako o twórcach Uniwersytetu Mikołaja Kopernika - mówił na jej pogrzebie w maju 1999 r. rektor UMK. Przyjechała do Torunia z rodzinnego Wilna w lipcu 1945 r. z grupą pracowników Uniwersytetu Stefana Batorego. Wraz z prof. Władysławem Dziewulskim (oboje na zdjęciu) od podstaw stworzyła toruńską astronomię, obecnie jedną z wizytówek UMK. Mimo że przeszła na emeryturę w 1976 r., do końca nie zaprzestała aktywności naukowej: niemal codziennie można było ją spotkać w Instytucie Astronomii UMK, regularnie odwiedzała też obserwatorium. Była matką chrzestną największego i najnowocześniejszego w tej części kontynentu radioteleskopu  w Piwnicach. Radni nadali pani profesor Honorowe Obywatelstwo Miasta Torunia za "trwałe i niepowtarzalne zasługi" dla rozwoju grodu Kopernika i postawę moralną. W życiu kierowała się dwoma wartościami: nauką i wiarą. Odeszła w wieku 93 lat.

Papież Polak, odwiedził nasze miasto 7 czerwca 1999 r. Zwiedził katedrę św. Janów, spotkał się ze światem nauki w auli UMK i odprawił nabożeństwo czerwcowe na toruńskim lotnisku, na które przyszło ok. 300 tys. osób. Honorowym torunianinem został rok wcześniej.

Wieloletni prezes Towarzystwa Naukowego w Toruniu, jednej z najstarszych organizacji społeczno-naukowych w Polsce, działającej od 1875 r., członek PAN i PAU. Wybitnym historyk, znawca średniowiecza i dziejów nowożytnych, zwłaszcza Zakonu Krzyżackiego, historii Prus Królewskich i życia Mikołaja Kopernika. Pochodził z Inowrocławia, ale przez grubo ponad pół wieku związany był z Toruniem. Zmarł w 2012 r. w wieku 90 lat.

- Znakomity badacz literatury - powiedział o prof. Hutnikiewiczu Jan Paweł II podczas wizyty na UMK w 1999 r. Był historykiem literatury, jednym z najwybitniejszych specjalistów od epoki Młodej Polski i dwudziestolecia międzywojennego. Przed II wojną pracował na uniwersytecie we Lwowie, gdzie się urodził. Związał się z toruńską uczelnią w 1946 r., pozostał jej wierny nawet na emeryturze. Był prodziekanem wydziału humanistycznego i dyrektorem Instytutu Filologii Polskiej. W dorobku ma ponad 300 publikacji. Jego książka o Żeromskim i przewodnik po głównych zjawiskach literackich tego stulecia "Od czystej formy do literatury faktu" były wielokrotnie wznawiane. Zmarł w 2005 r., miał 89 lat.

Jezuita, święcenia otrzymał w 1959 r. Do Torunia przybył w 1963 r. Powierzono mu tu prowadzenie duszpasterstwa akademickiego. Przed 1980 r. o. Wołoszyn organizował wykłady na tematy nie tylko religijne, ale również społeczne, ekonomiczne, socjologiczne, historyczne i literackie. Gośćmi spotkań byli działacze opozycji demokratycznej. W 1980 r. o. Wołoszyn opowiedział się po stronie Solidarności, współpracował z uniwersyteckimi i regionalnymi strukturami związku. Był patronem NZS , wspierał toruńskich żaków w czasie strajków, udzielał im schronienia a tym, którzy byli represjonowani, pomagał wspólnie z władzami uniwersytetu. Stworzył w Toruniu silny ośrodek intelektualny, znany i ceniony w całym kraju. Mieszkał w grodzie Kopernika do 1988 r., kiedy władze zakonne przeniosły go do Poznania

Biskup ordynariusz diecezji toruńskiej od początku jej ustanowienia przez  Jana Pawła II, czyli od 25 marca 1992 r. Urodził się w Płocku 24 grudnia 1941 r., na kapłana został wyświęcony w 1965 r., a święcenia biskupie otrzymał w październiku 1986 r. W uzasadnieniu do uchwały o nadaniu mu honorowego obywatelstwa Torunia radni podkreślili m.in. wkład duchownego w tworzenie Wyższego Seminarium Duchownego oraz wydziału teologicznego na UMK, doprowadzenie do wizyty Jana Pawła II w naszym mieście w 1999 r. oraz dbałość o zabytki sakralne.

W latach 1990-1996 był prezydentem Torunia z ramienia solidarnościowego Komitetu Obywatelskiego, a potem Unii Wolności.  Absolwent AGH w Krakowie skąd pochodzi i wydziału matematyki, fizyki i chemii UMK. Od 1965 r. pracownik naukowy UMK (doktorat w 1974 r.). W latach 80. działacz "S", internowany w stanie wojennym. Po ustąpieniu z prezydenckiego stołka w magistracie, w latach 1998-2005 pierwszy dyrektor Gimnazjum i Liceum Akademickiego w Toruniu. Obecnie na emeryturze. Ma 76 lat.

Z wykształcenia astronom. Jest legendą toruńskiej "S". Z demokratyczną opozycją związał się w połowie lat 70. Do związku wstąpił jesienią 1980 r. W czerwcu 1981 r. został wybrany na pierwszego szefa związku w regionie toruńskim. 13 grudnia 1981 r. został internowany w Strzebielinku. Na wolność wyszedł w sierpniu 1982 r. Później prowadził prelekcje m.in. na temat praw człowieka i historii. Pomagał rodzinom więzionych opozycjonistów.  Brał udział w obradach Okrągłego Stołu jako członek zespołu do spraw reform politycznych. Związkowi szefował aż do 1990 r. Przez wiele lat pracował w Centrum Astronomicznym Polskiej Akademii Nauk w Toruniu. Ma 83 lata.