Rok 1998 był bardzo gorący. Niekoniecznie z powodu aury. W Warszawie rozstrzygano, jak będzie wyglądała wielka reforma administracyjna rządu Jerzego Buzka. Zamiast 49 miało powstać 12 województw. Stało się jasne, że z mapy znikną województwa: toruńskie, bydgoskie i włocławskie. Po licznych zawirowaniach Sejm przegłosował 16 nowych województw i od 1 stycznia 1999 r. mamy woj. kujawsko-pomorskie złożone z byłych bydgoskiego, toruńskiego i włocławskiego. Efektem kompromisu elit regionu jest jego dwustołeczność. Bydgoscy politycy wykazali się jednak krótkowzrocznością. Mimo propozycji ówczesnej marszałek Senatu z Torunia Alicji Grześkowiak umiejscowienia sejmiku w Bydgoszczy a wojewody w Toruniu, decydenci znad Brdy dobrowolnie oddali Toruniowi siedzibę sejmiku i marszałka (na zdjęciu), który obecnie ma największą władzę w regionie i dzieli pieniądze. W Bydgoszczy została siedziba wojewody, którego kompetencje są teraz mocno ograniczone.
Pierwszy marszałkiem województwa został, co nie było niespodzianką, torunianin Waldemar Achramowicz (na zdjęciu). Związany z Sojuszem Lewicy Demokratycznej, który zdecydowanie wygrał wybory w regionie i miał bezwzględną większość mandatów w sejmiku, polityk nie wiedział, że na dłużej zasiądzie w najważniejszym fotelu w Urzędzie Marszałkowskim w Toruniu. Jego zastępcami zostali Jan Szopiński z Bydgoszczy i Władysław Kubiak z Włocławka.
Bydgoszcz otrzymała stanowisko przewodniczącego sejmiku. Został nim klubowy kolega Achramowicza Grzegorz Gruszka (stanowisko to zajmował do 2000 r., musiał wybrać Sejm albo sejmik, bo był też posłem). Po nim aż do 2006 r. tę funkcję sprawowała bydgoszczanka Lucyna Andrysiak.
Kolejne wybory w 2002 r. niewiele zmieniły. Choć SLD stracił sejmikowa większość, jednak zdołał stworzyć rządzącą koalicję z PSL i Samoobroną i przeforsować na marszałka ponownie kandydaturę Achramowicza (miał najlepszy wynik w regionie - uzyskał ponad 14 tys. głosów). Bydgoszcz ponownie otrzymała stanowisko wicemarszałka. Przypadło znów Janowi Szopińskiemu (na zdjęciu). Drugim wice pozostał włocławianin Kubiak. Nadal szefową sejmiku była bydgoszczanka Andrysiak.
W 2006 r. wybory do sejmiku wygrała Platforma Obywatelska (11 z 33 mandatów). I to do tej partii należała decyzja w sprawie obsadzenia funkcji marszałka. Bardzo szybko doszło do kłótni o to, kto ma nim zostać. Bydgoszczanie przekonywali, że najlepszym kandydatem jest wojewoda bydgoski z lat 90. Włodzisław Giziński. Toruńsko-włocławscy politycy PO przegłosowali jednak Piotra Całbeckiego (na zdjęciu), który miał bardzo dobry wynik wyborczy - prawie 23 tys. głosów. Bydgoszczanie Giziński i Maciej Eckardt zostali wicemarszałkami. Nasi sąsiedzi znad Brdy zdominowali natomiast prezydium sejmiku. Szefem został Krzysztof Sikora (PO), a jego zastępcą Grzegorz Schreiber (PiS).
Włodzisław Giziński (na zdjęciu) bardzo krótko, bo zaledwie kilka miesięcy pełnił funkcję wicemarszałka. W kwietniu 2007 r. koledzy partyjni zarzucili mu nielojalność, prowadzenie w Urzędzie Marszałkowskim własnej polityki sprzecznej z programem partii. Powodem zamieszania był jednak konflikt Gizińskiego z Całbeckim. Zdaniem tego pierwszego, polityka nie powinna wpływać na funkcjonowanie urzędu, decyzje kadrowe i te dotyczące podziału pieniędzy na inwestycje. Zastąpił go inny bydgoszczanin Edward Hartwich. W grudniu 2009 r. stanowisko stracił Eckardt, zastąpił go na niecały rok bezpartyjny torunianin Michał Korolko. To był m.in. efekt zerwania sejmikowej koalicji z PiS.
W 2010 r. marszałkiem znów jest Całbecki, który w wyborach dostał aż 41,5 tys. głosów i tym wynikiem zamknął usta swoim oponentom z Bydgoszczy. Wicemarszałkami zostają: ponownie bydgoszczanin Edward Hartwich (na zdjęciu) oraz Dariusz Kurzawa z PSL. Dorota Jakuta (PO) z Bydgoszczy obejmuje stołek przewodniczącej sejmiku.
Przed poniedziałkowym posiedzeniem sejmiku bydgoszczanie lansowali na marszałka swojego polityka związanego z PO Zbigniewa Pawłowicza (na zdjęciu). Rada regionalna Platformy ponownie wskazała jednak na Całbeckiego (prawie 44 tys. głosów w wyborach) i ten został wybrany marszałkiem trzeci raz z rzędu. Pawłowicz, wypuszczony przez Romana Jasiakiewicza z SLD w Bydgoszczy, zdecydował się jednak - wbrew stanowisku rady regionalnej PO - na walkę z Całbeckim o marszałkowski fotel. Przegrał wyraźnie 19 do 8. To zapoczątkowało dalszy ciąg zdarzeń. Pawłowicz nie tylko nie został marszałkiem, nie znalazł się nawet w zarządzie województwa. Zamiast niego Całbecki - zrażony nielojalnością Pawłowicza, który stanął w szranki przeciwko niemu - na jednego ze swoich zastępców zaproponował wicewojewodę Zbigniewa Ostrowskiego. Drugim wicemarszałkiem znów został Kurzawa z PSL.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze