Piotr Bielski - założyciel i gitarzysta, będącej obecnie w stanie hibernacji toruńskiej formacji Saturday Night Special. To hołd dla amerykańskiej legendy southernrocka - grupy Lynyrd Skynyrd.
Na gitarze gra od siódmego roku życia, a własne zespoły zaczął tworzyć w wieku 16 lat. Pierwsze kroki na scenie stawiał w 1992 roku, współtworząc duet gitarowy wykonujący muzykę klasyczną, by w 1998 roku powołać do życia swój pierwszy zespół Strefa Bluesa.
Grupa wykonywała własne kompozycje oraz standardy szeroko pojmowanego bluesa elektrycznego. Współpracowała z wieloma muzykami i ciekawymi osobowościami, m.in. piętnastoletnim wtedy Sławkiem Uniatowskim, który był pierwszym klawiszowcem grupy - to był początek kariery tego muzyka. Wraz ze zmianą repertuaru grupa zmieniła nazwę na SB5, by po kilku zmianach personalnych powrócić do swoich bluesowych korzeni i macierzystej nazwy.
Po rozwiązaniu grupy w 2001 roku Piotr Bielski nawiązał współpracę z toruńskim wirtuozem harmonijki ustnej, laureatem i zwycięzcą kilku edycji poznańskiego festiwalu Zaczarowany Świat Harmonijki - nieżyjącym już Dariuszem Kosmą Chrościelewskim. Grupa w formule jam-bandu wykonywała głównie standardy innej amerykańskiej legendy - The Allman Brothers Band oraz długie, improwizowane kompozycje bluesrockowe i jazzrockowe.
Równolegle Piotr Bielski w czerwcu 2003 roku powołał do życia grupę Saturday Night Special (SNS), który to zespół przez kilkanaście lat działalności dał kilkadziesiąt występów klubowych i plenerowych w całej Polsce, występuje regularnie w toruńskich klubach i na festiwalach, zyskując sobie wierną rzeszę fanów.
Prywatnie - kolekcjoner płyt, wielbiciel gitar i dalekich podróży. Zawodowo - nauczyciel toruńskiej Samochodówki.
Brotherhood of Man - Kisses For Me
Kisiś folmi. Widzę szpulowy magnetofon ZK 120 oczywiście na licencji Grundiga, podłączony kablem do nagrywania, czyli trójpalczastą wtyczką typu DIN do czarno-białego telewizora Ametyst. Szpule taśm ORWO kręcą się, a na nich moje żołnierzyki, które cudownie fruną w chwili włączenia przewijania. Muszę być mały, bo w tle majaczy mój błękitny wózek - spacerówka.
Krzak - Tajemniczy Świat Mariana
Jeden z najbardziej magicznych ale też i mrocznych utworów w historii polskiej muzyki rockowej, który potrafię nastawić na repeat i słuchać tylko jego przez kilka godzin. Genialna kompozycja Apostolisa Anthimosa i Leszka Windera, z debiutanckiej płyty Krzaka Paczka z 1983 r. Ogromne znaczenie ma tez dla mnie cała debiutancka płyta Dżemu Cegła. Po jej pierwszym świadomym przesłuchaniu, w końcu wiedziałem, jaki typ muzyki chcę grać.
Artur Rojek - Syreny
Swoją drogą niezły wideoklip, w naszym kraju zwany teledyskiem, którego to określenia nie znoszę.
Lynyrd Skynyrd - On The Hunt
Takie riffy zdarzają się tylko wybitnym. Strasznie szkoda, że Allena Collinsa nie ma od dawna z nami, bo jestem przekonany, że wymyślałby takie killery i dziś.
Stevie Wonder - Superstition
Numer z płyty Talking book z 1972 roku rozwala mnie na łopatki, zawsze kiedy go słyszę. Kawałek ma 43 lata, a kasuje wszelkie współczesne plastikowe pioseneczki z gatunku tych do tańca. Kiedyś muzykę tego typu grało się na żywych instrumentach. W połączeniu z umiejętnościami i kompozycjami, które miały linię melodyczną dawało to takie efekty. Szkoda, że w Polsce ogół kojarzy Wondera jedynie z oklepanym i dość banalnym I Just Call To Say I Love You.
Marilyn Manson - Third Day Of a Seven Day Binge
Przy okazji odkryłem, że utwór można znaleźć na YouTube w dwóch wersjach studyjnych, które różnią się tempem, i tym, że ta wolniejsza ma obniżoną o pół tonu tonację. Podejrzewam, że jedna to wersja z albumu, a druga, ugrzeczniona dedykowana jest dla stacji radiowych. Taka ciekawostka.
Men At Work - Down Under
Kapitalny utwór tego australijskiego kwintetu ma błyskotliwy humorystyczny tekst, który w połączeniu ze świetną muzyką, będąca mieszanką muzyki tanecznej i reggae, powoduje, że mam w sobie lato nawet w środku zimy. Dodatkowo kojarzy mi się z beztroskim dzieciństwem początku lat 80. i Markiem Niedźwieckim oraz oczywiście Listą Trójki, której od samego początku istnienia namiętnie słuchałem.
Hej sokoły
Ta tradycyjna słowiańska ballada, w wersji biesiadnej, śpiewana przez podpitych gości na weselach i innych imprezach, kwintesencja kiczu i polskiej cepelii, powoduje u mnie odruch wymiotny. Co ciekawe śpiewającym nie przeszkadza nigdy to, że najczęściej każdy śpiewa we własnej tonacji.
Free - All Right Now
Po tylu latach wykonań z Saturday Night Special, choć wspaniały i nieśmiertelny jak całe Free i Bad Company, które uwielbiam. Nie mogę już...
Dobrego popu lat 80. Na przykład Talk Talk (uwielbiam), Duran Duran, Spandau Ballet, Roxy Music, Yazoo, A-ha.
Lynyrd Skynyrd - Simple Man
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze