Obecnie na Jordankach powstaje sala koncertowa, którą zaprojektowała hiszpańska firma Menis Arquitectos. Pierwsi melomani zasiądą w fotelach w grudniu br. Magistrat chciałby też zazielenić tereny wokół obiektu. Jednak jeszcze kilka lat temu urzędnicy planowali urządzić Jordanki z większym rozmachem.
W 2006 r. francuska firma Apsys w porozumieniu z magistratem przygotowała koncepcję zagospodarowania Jordanek. Na terenie o powierzchni 1,6 ha, miał powstać kompleks składający się z czterech części: kulturalnej - z salą koncertową na 1,1 tys. miejsc, rozrywkowo-gastronomicznej, rekreacyjno-sportowej, handlowej oraz podziemnego parkingu. Inwestycja miała pochłonąć 80 mln euro. Budowę oprotestowali kupcy z pobliskiego targowiska i Starówki. Pomysł Francuzów nie przypadł także do gustu marszałkowi województwa, który chciał w tym miejscu sali koncertowej - bez obiektów handlowych.
Budowę TCKZ planowano jako jedną ze sztandarowych inwestycji UMK. Za Wydziałem Sztuk Pięknych przy ul. Bema 129 miała powstać nowoczesna placówka, skupiająca naukowców z całej Polski. W pomieszczeniach uczelni z różnych dziedzin nauki (np. konserwatorzy, ale i fizycy, chemicy) badaliby zabytkowe obiekty przy użyciu nowych technologii. Inwestycja kosztowałaby 35 mln zł. Jednak władzom uczelni ciągle brakowało pieniędzy. Co więcej, postanowiły sprzedać nieużytki, na których obiekt miał stanąć.
W nieoficjalnych rozmowach pracownicy WSP, twierdzili, że dla władz uczelni pilniejsza była budowa Collegium Humanisticum i Interdyscyplinarnego Centrum Nowoczesnych Technologii oraz Uniwersyteckiego Centrum Sportowego.
Pomysł przedstawił marszałek Piotr Całbecki - w kontrze do koncepcji magistratu, który chciał, aby to piesi przechodzili pod jezdnią. Dzięki tunelowi samochody miały zjeżdżać pod ziemię, a mieszkańcy spacerować po zielonym deptaku łączącym Starówkę z Bydgoskim Przedmieściem. Propozycja przypadła do gustu czytelnikom 'Wyborczej'. Mimo zaangażowanej dyskusji, projekt odłożono na lepsze czasy. Toruńscy urzędnicy wyliczyli, że pomysł pochłonąłby 150 mln zł i nie mają na niego pieniędzy. Prezydent Michał Zaleski sugerował, że budowa jest możliwa w 'latach 2030-2040' i teraz woli skupić się na remoncie mostu drogowego i okolicznych ulic.
Dziura za nieczynnym Uniwersamem przy Szosie Chełmińskiej straszy torunian od kilku lat. O budowie potężnej galerii handlowej - o wielkości porównywalnej z Plazą i Copernicusem - przypominają już tylko wizualizacje umieszczone na płocie okalającym pustostan. Galeria handlowa Solaris Center to pomysł Irlandzkiej Grupy Inwestycyjnej. Zadeklarowała, że wyłoży na ten cel 300 mln zł. Prywatna inwestycja nabrała publicznego charakteru w sierpniu 2009 r., gdy IGI na mocy umowy z prezydentem Torunia Michałem Zaleskim zobowiązała się do przebudowy na swój koszt okolicznych dróg. Żadne prace jednak nie ruszyły. Rozzłościło to magistrat, który zdecydował się wyremontować ulice za pieniądze z miejskiej kasy.
A budowa galerii handlowej? W lipcu 2014 r. na łamach 'Wyborczej' ujawniliśmy, że problemy finansowe inwestora są dużo większe niż przypuszczano. Obecnie nic nie wskazuje na to, że torunianie zrobią tu kiedykolwiek zakupy.
W czerwcu 2006 r. polsko-chińska spółka Chang Sheng złożyła miastu ofertę kupna Wodnika wraz z 2,6 ha gruntu. Azjatyccy biznesmeni chcieli postawić okazały kompleks ze szkła i aluminium z częścią rozrywkową, restauracjami serwującymi specjały kuchni chińskiej i japońskiej, kawiarniami oraz kompleksem handlowym z małymi sklepikami azjatyckich sprzedawców. W centrum miały się znaleźć dwa połączone baseny - odkryty i pod dachem. Inwestor chciał też rozbudować hotel. Wszystko za ok. 100 mln zł. Ostatecznie miasto odrzuciło ofertę uznając, że część usługowo-handlowa jest zbyt duża w stosunku do basenów.
Teren przy Szosie Bydgoskiej po zakładach chemicznych Polchem od kilku lat czeka na zagospodarowanie. Chociaż pojawiały się różne koncepcje, jak dotąd zrealizowano tylko jedną - pod koniec 2011 r. powstała tam Castorama. W sąsiedztwie miała stanąć galeria handlowa Karawela Otwarcie przedsięwzięcia za 40 mln euro planowano na przełomie 2013 i 2014 r. Nic z tego nie wyszło. Warszawska firma o tej samej nazwie zrezygnowała z pomysłu.
Nadzieję z galerią wiązał magistrat. Podpisał z inwestorem umowę w sprawie wspólnych przedsięwzięć infrastrukturalnych. Firma miała się dorzucić do rozbudowy linii tramwajowej, która umożliwiłaby dojazd do galerii. Skorzystałby też o. Rydzyk, bo docelowo nowy tramwaj miał bowiem jeździć do jego kompleksu przy porcie Drzewnym.
W 2013 r. zaprezentowano nowy pomysł na handel w tym miejscu - Outlet Toruń. Jego osią ma być sprzedaż odzieży przeznaczonej do wyprzedaży.
Władze miasta mówiły o nim wiele lat, powołały nawet spółkę Park Wodny Toruń. Według projektu niemieckiej firmy Deyle w okrągłej budowli ze szklaną kopułą miały pomieścić się baseny o różnej wielkości i kształcie ze zjeżdżalniami. Kolejne niecki miały powstać pod chmurką. Plany obejmowały też budowę hotelu. Całość uzupełniałaby hala widowiskowo-sportowa z widownią na 5-7 tys. miejsc. W łącznikach między aquaparkiem, hotelem i halą byłoby miejsce dla miłośników fitnessu i kulturystyki, kompleks saun i restauracji oraz tarasy widokowe. Koszt to ok. 250 mln zł. Ostatecznie pod koniec 2003 r. Deyle wycofała się ze spółki z miastem, a plany uznano za nierealne.
Pomysł budynku z halą targową na rynku przy Szosie Chełmińskiej dojrzewa od kilku lat. Chce go postawić kilkudziesięciu kupców, którzy zawiązali spółkę Toruńskie Sukiennice. W zamyśle miało być to przedsięwzięcie, które zapewniłoby im lepsze warunki do handlu i większe obroty. Potrzebowali gruntu, chcieli więc wydzierżawić na 30 lat część targowiska. W planach znalazł się parking, na parterze hala targowa, a powyżej dwie kondygnacje usługowe. Koszty oszacowano na 23 mln zł. Sukiennice podzieliły jednak samych kupców. Oponenci twierdzili, że inwestycja przyniesie więcej szkód niż pożytku. Argumentowano, że wokół inwestycji jest zbyt dużo niejasności. Wątpliwości dotyczyły też aspektów finansowych - zainteresowani musieliby się zadłużyć na siedem lat.
Na oddanie miejskiego terenu bez przetargu musieli się zgodzić radni. Podczas marcowej sesji nie potrafili dojść do porozumienia. Wątpliwości ma rozjaśnić nowa koncepcja architektoniczna, którą urzędnicy chcą skonsultować ze spółką.
Plan przedstawił wiosną 2003 r. toruński architekt Andrzej Ryczek: to dwa gmachy połączone galerią ze szkła z dwoma salami widowiskowymi dla 1 tys. i 300 widzów. Całość miała stać na lesie słupów chroniących kompleks przed powodzią. Obie sale miały być zbudowane ze stalowych konstrukcji i drewnianych ścian po to, by można nimi sterować tak, aby dopasować akustykę do koncertów, przedstawień teatralnych i konferencji. Pod spodem miał powstać wielki parking. Od strony Wisły Ryczek zaplanował kilka poziomów tarasów. Projekt pozostał tylko na rysunkach.
Na pomysł poprowadzenia linii tramwajowej do Portu Drzewnego wpadł w 2011 r. toruński magistrat. Przypuszczano, że budowane przez o. Rydzyka termy oraz świątynia mogą okazać się sukcesem finansowym redemptorysty. Urzędnicy chcieli na tym skorzystać. - Do obiektów rekreacyjno-wypoczynkowo-kultowo-religijnych będą jeździły miliony - twierdził wówczas prezydent Michał Zaleski. Koszt zbudowania torowiska oszacowano na ok. 30 mln zł. Projektowana linia tramwajowa miała być przedłużeniem trasy 'jedynki' od pętli przy Merinoteksie i biec ul. Pera Jonssona przy Motoarenie, w pobliżu Castoramy i będącej wówczas w planach Karaweli. Do inwestycji mieli się dołożyć właściciele tego ostatniego przedsięwzięcia. Planowano, że prace ruszą w 2012 r. Z powodu m.in. wycofania się z pomysłu właścicieli Karaweli magistrat nie wydał ostatecznie zgody na budowę linii tramwajowej.
W 2009 r. spółka Libra Project ogłosiła, że chce na gruntach dawnego Tormięsu wznieść nowoczesne centrum rekreacyjno-handlowe. U zbiegu Szosy Lubickiej i ul. Targowej miały powstać m.in.: galeria, kino, restauracje, klub fitness, sklepy, delikatesy, a także estetyczny plac miejski z wkomponowaną odrestaurowaną wieżą ciśnień i małą architekturą. Ponadto projekt zakładał budowę przedszkola i placu zabaw dla dzieci. Autorem planu była znana pracownia architektoniczna prof. Stefana Kuryłowicza. Inwestycja nie wypaliła, bo plany zagospodarowania przestrzennego tego terenu nie przewidują tzw. sklepów wielkopowierzchniowych.
Zabytkowa nieruchomość przy ul. Browarnej nie miała szczęścia do swojego inwestora - spółki Polskie Pierze i Puch. Firma należąca do Krzysztofa Mielewczyka odkupiła budynek od miasta za 3 mln zł. Plany były ambitne - w obrębie Starówki miał powstać czterogwiazdkowy hotel z restauracją i 90 pokojami. Wewnątrz miał być mały browar, produkujący alkohol na potrzeby placówki. Mielewczyk nie dał rady - najpierw spierał się z miastem o zakres inwestycji, potem interesy szły mu nieco gorzej i nie miał potrzebnej gotówki.
Po tragiczniej śmierci Mielewczyka udziały w spółce przejęła jego żona. Stary Browar wystawiła na sprzedaż. Można go kupić za 3,5 mln zł.
W 2007 r. amerykańsko-irlandzkie konsorcjum Howard Aviation zainteresowało się modernizacją i eksploatacją lotniska na toruńskich Bielanach. Na zlecenie firmy UMK przeprowadziło badania, z których wynikało, że 80 proc. mieszkańców Torunia i okolic oraz 73 proc. przedstawicieli miejscowych firm chce mieć lotnisko pasażerskie. Inwestorzy liczyli, że część z ok. 1,5 mln turystów, którzy co roku przybywają do naszego miasta, skorzysta z drogi powietrznej. Ostatecznie jednak nic z planów nie wyszło.
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze