Niezależnie od tego, jak potoczą się ligowe losy zespołu i tego, czy z kilkunastu klocków uda się stworzyć ciekawą całość, pewne jest jedno: personalnie w Toruniu udało się zebrać interesującą grupę ludzi. Ma ona (ciągle rozpatrywać ją można w kategoriach grupy, nie zaś kolektywu i zespołu, bo ten będzie się tworzył tygodniami) spory potencjał. Jak wiele z tego zestawienia będzie potrafił wydobyć trener Jacek Winnicki?
Polski Cukier wydaje się być zabezpieczony w lidze na każdą ewentualność na obwodzie. Ma bowiem rozgrywającego, który może być zarówno kreatorem gry, jak i typem strzelca, który seriami będzie brał na siebie odpowiedzialność za wynik drużyny. W ub. sezonie bywały z tym problemy. Jamar Diggs okazał się typem rozgrywającego nieśmiałego. Wyglądał na zahukanego, traktującego piłkę często jak gorący ziemniak, którego trzeba się szybko pozbyć, by zrzucić z siebie ciężar i presję. Jego następca William Franklin był przeciwieństwem. Jemu odwagi nie brakowało, ale umiejętność rozgrywania nie szła w parze z talentem strzeleckim. Nowy rozgrywający torunian powinien być połączeniem tych cech. Danny Gibson grał już we Wrocławiu i Radomiu, więc nie będzie zagadką. Wiadomo, iż umie grać jeden na jednego, chętnie stwarza przewagę, by poszukać dobrze ustawionego partnera z drużyny. Jeśli trzeba, rzuca ? bardzo chętnie, prawdziwymi seriami.
Dziś problemem jest tylko to, iż może brakować mu alternatywy. Klub szuka rozgrywającego, który mógłby pełnić rolę drugiego gracza na tej pozycji. Trzecim będzie Kamil Michalski, który przyda się z pewnością w roli gracza typowo zadaniowego ? umie wywierać nacisk na rywalu, co opłaci się w konkretnych sytuacjach meczowych.
Duży wybór toruński klub ma wśród rzucających obrońców. Może postawić na wariant ofensywny (Łukasz Wiśniewski, Michał Michalak) oraz defensywny (Bartosz Bochno). Wiśniewski (na zdjęciu: z piłką), który koszykówki uczył się jako dziecko w Zrywie oraz na asfaltowych boiskach miejskich osiedli, całą seniorską karierę spędził w innych miastach. Teraz wraca do Torunia. Zapewni drużynie dynamikę, szybkość, nieszablonowość i kontrataki. Michalak, jeszcze niedawno gracz z szerokiej kadry narodowej, dotychczas zawsze był postacią pierwszego planu. Teraz będzie musiał bardziej walczyć o minuty. Ma sporo atutów ? odwagę strzelecką, kreatywność ofensywną. Z kolei Bochno, podobnie jak Michalski, to typ 'plastra', gracza przyklejonego wręcz do przeciwnika. Takie zestawienie da drużynie sporo różnych wariantów taktycznych.
Na gwiazdę wyrasta Markeith Cummings (z piłką), który gra tak, jakby w butach miał sprężyny. Skacze wyżej niż rywale, biega szybciej niż inni niscy skrzydłowi. Co ciekawe, zaskakuje też talentem strzeleckim, choć spodziewano się raczej, iż będzie typem zawodnika wyłącznie wbijającego się pod sam kosz rywali. Jeśli ktoś od meczów koszykówki w Toruniu oczekuje widowiska, wsadów i podniebnych lotów ? Cummings to zapewni. Na pozycji niskiego skrzydłowego może z powodzeniem wymieniać się z Michalakiem.
Bliżej kosza Polski Cukier będzie miał do dyspozycji szybkość i mobilność Aleksandra Perki oraz doświadczenie i wszechstronność Maksima Kornijenko. Ukrainiec to jeden z ciekawszych transferów tego lata w Tauron Basket Lidze. Jest wysoki, sprawny, gra chętnie przodem i tyłem do kosza. Świetnie czuje się w kontrach i grze spontanicznej, jak i koszykówce poukładanej, rozgrywanej według schematów. Ligowe mecze nie będą w nim wyzwalać emocji, bo zawodowo i na wysokim poziomie gra od lat. Zakładając, że w koszykarskiej filozofii trenera Winnickiego wszyscy mają biegać do kontr i nieustannie zmieniać na parkiecie pozycje, Kornijenko będzie idealny.
Im bliżej kosza, tym wyżej i ciężej. Ktokolwiek był rozczarowany w ub. sezonie stylem Seana Denisona, wysokiego Kanadyjczyka chętnie rzucającego z dystansu, ale unikającego starć siłowych, powinien być już teraz w pełni usatysfakcjonowany. Nowy center Polskiego Cukru, Stevan Milosević (z piłką), to typ bałkańskiego twardziela, który nie szczędzi łokci, a stawiając zasłony, zatrzymuje rywali w miejscu. Wie, jak wykorzystać swoje 212 cm, ale nie jest koszykarzem powolnym i ociężałym. Chętnie biega, ma spory zestaw podkoszowych manewrów. Biorąc pod uwagę to, iż w lidze brak jest środkowych o podobnych gabarytach, Milosević da zespołowi wiele dobrego - przy założeniu, iż rozgrywający będą wiedzieli, jak dostarczyć mu sporo piłek.
Spodziewać można się też kolejnego roku rozwoju Krzysztofa Sulimy. On również się zmienia. Nie jest już typem potężnego centra operującego piłką wyłącznie w polu trzech sekund. Coraz chętniej zaskakuje rzutami z półdystansu, rozciągając obronę rywali, a swojej gry nie opiera wyłącznie na sile, ale też technice. Sulimę i Milosevicia pod koszami uzupełniać będzie doświadczony Adam Lisewski ? z pewnością przydatny, podobnie jak Michalski na obwodzie, w destrukcji i grze typowo defensywnej.
Pierwszy mecz Polskiego Cukru w nowym sezonie w niedzielę o godz. 18 w hali przy ul. Bema. Rywalem będzie Turów Zgorzelec ? wicemistrz Polski, który jednak znacznie zmienił swój skład po znaczącym uszczupleniu budżetu ze strony sponsorów.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze