Pamiętasz? Oni byli wojewodami kujawsko-pomorskimi. Kto następny?

Pierwszy wojewoda kujawsko-pomorski, zajmował ten fotel w latach 1999-2001 za rządów Akcji Wyborczej Solidarność. Wcześniej, w 1998 r. - jeszcze przed reformą administracyjną - był wojewodą kaliskim. Magister administracji na Uniwersytecie Łódzkim. Trzykrotny zwycięzca teleturnieju Wielka gra. Po opuszczeniu stołka wojewody był prezesem Leśnego Parku Kultury i Wypoczynku w Myślęcinku. Musiał odejść, gdy okazało się, że podpisał niekorzystny dla miasta nad Brdą weksel in blanco na 26 mln zł ze spółką Miastoprojekt Wrocław, która ma budować w Bydgoszczy aquapark. W latach 2006-2010 radny sejmiku województwa z PiS. W 2010 nie zdobył mandatu, ale wrócił do sejmiku w 2011 r. w miejsce Grzegorza Schreibera. Przed rokiem znów startował po mandat, bez skutku. Głośno zrobiło się o nim w 2011 r., gdy okazało się, że został pełnomocnikiem WFOŚ ds. przeprowadzki tej instytucji do zabytkowej willi przy ul. Fredry 8 w Toruniu. Posadę za 8 tys. zł dostał po wygraniu konkursu, w którym startował jako jedyny. Sam przekonywał, że ogłoszenie o pracy znalazł przypadkowo.

Gdy w 2001 r. obejmował fotel wojewody, w Kujawsko-Pomorskiem uznawano go za polityka 'trzeciego planu'. Do tego momentu bowiem najwyższym stanowiskiem, które piastował był urząd wicestarosty powiatu bydgoskiego. Zasłynął w 2005 r., gdy wywołał konflikt pomiędzy Toruniem a Bydgoszczą, opowiadając się za przeniesieniem Urzędu Marszałkowskiego nad Brdę. Wcześniej w imieniu mieszkańców regionu bydgoskiego, podpisał się pod apelem o utworzenie w Bydgoszczy sądu i prokuratury apelacyjnej. Zrobił to na przekór opinii prawników, którzy wyraźnie opowiedzieli się za umiejscowieniem placówek w Toruniu. Równie dużo kontrowersji wywołało faworyzowanie przez Kosieniaka podbydgoskiego Minikowa. To właśnie tam, a nie w bardzo dobrze zorganizowanej jednostce w podtoruńskim Przysieku, utworzył Wojewódzki Ośrodek Doradztwa Rolniczego. W czasie czteroletniej kadencji Kosieniak miał wyjątkowo mało czasu na rozwiązywanie spraw toruńskich, potwierdza, bardzo rzadko dyżurował w naszym mieście. Mimo że na drzwiach jego toruńskiego gabinetu długo wisiała kartka informująca o cotygodniowych dyżurach, trudno było go wypatrzyć w gabinecie. Po objęciu rządów przez PiS został odwołany telefonicznie. Z wykształcenia jest geodetą. Skończył Akademię Górniczo-Hutniczą w Krakowie oraz podyplomowe studia prawnicze na UMK. Prywatnie lubi historię, zwłaszcza dzieje II wojny światowej.

Po wygranych przez PiS wyborach parlamentarnych jesienią 2005 r. poszukiwania kandydatów na wojewodę trwały aż trzy miesiące. Sprawdzanych było kilkanaście osób, wygrał Józef Ramlau. W latach 1996-2002 był sekretarzem miasta Torunia, a od 1998 do 2002 r. radnym powiatu toruńskiego. W przeszłości należał do PSL Porozumienie Ludowe, Ruchu Społecznego AWS i Platformy Obywatelskiej. Odszedł z PO w 2002 r., kiedy fiaskiem skończyła się jego próba zmontowania koalicji samorządowej PO, PiS i LPR. Przeszedł do PiS. W 2002 r. bez powodzenia kandydował na wójta Obrowa. W latach 2003-2004 był prezesem GS-u w Lubiczu. Miejsca na stołku wojewody nie zagrzał długo. Głośno było tylko raz, kiedy Wyborcza ujawniła, że mieszka w apartamencie na zapleczu swojego urzędowego gabinetu. Brak aktywności wojewody mocno krytykowali bydgoscy posłowie PiS, którzy domagali się, żeby wreszcie zaczął czyścić w urzędzie 'SLD-owski układ'. Jarosław Kaczyński odwołał go po pół roku urzędowania. Ramlau z wykształcenia jest historykiem. W 2010 bez powodzenia ubiegał się o fotel burmistrza Brodnicy, w 2014 z takim samym skutkiem startował do sejmiku.

Po dymisji Ramlaua pełniła obowiązki wojewody przez ponad trzy miesiące. Skończyła wydział nauk ekonomicznych UMK. Pracę zawodową rozpoczęła w Jednostce Wojskowej w Grupie, później pracowała w Grudziądzu - w Urzędzie Miejskim oraz w banku PKO BP. We wrześniu 1992 r. trafiła do Powiatowego Urzędu Pracy, gdzie przepracowała 12 lat. Potem ponownie trafiła do grudziądzkiego magistratu.  W styczniu 2006 r. została wicewojewodą z nadania PiS. W 2007 r. została posłanką. W 2011 i 2015 r. nie została wybrana do Sejmu.

Poznaniak, przed objęciem posady wojewody kujawsko-pomorskiego był pierwszym wicewojewodą wielkopolskim. W administracji państwowej i samorządowej pracował od kilkunastu lat. Zajął miejsce zwolnione przez Józefa Ramlaua, na stołku utrzymał się rok, do wygranych przez Platformę wyborów parlamentarnych w 2007 r. Bydgoski poseł PO Paweł Olszewski stwierdził, że był to jeden z gorszych wojewodów w historii regionu. - Jako przybysz z zewnątrz okopał się w gronie najbliższych współpracowników z PiS. Unikał spotkań z parlamentarzystami innych opcji, nawet gdy było to konieczne w interesie województwa. Poza tym był kompletnie nieskuteczny w zabieganiu o sprawy regionu na forum rządu.

Pierwszym wojewoda rodem z Bydgoszczy. Zaistniał w polityce zaledwie rok przed objęciem tej funkcji, gdy jako szeregowy, zupełnie nieznany działacz Platformy został powołany na wiceprezydenta Bydgoszczy. Jest absolwentem Wyższej Szkoły Morskiej w Gdyni. Po studiach pływał jako nawigator na statkach Polskich Linii Oceanicznych. Po powrocie na ląd ukończył podyplomowe studia z zakresu finansów i przeszedł do pracy w Urzędzie Kontroli Skarbowej w Bydgoszczy. W 2010 r. wygrał wybory na prezydenta Bydgoszczy, pokonując Konstantego Dombrowicza. Tym samym musiał odejść z urzędu wojewódzkiego. Po zwycięstwie w 2014 r. nadal rządzi miastem nad Brdą.

Od pięciu lat jest wojewodą kujawsko-pomorskim z nadania PSL. Skończyła administrację w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Bydgoszczy (licencjat) oraz w Wyższej Szkole Zarządzania i Bankowości w Poznaniu (magisterium). Przed objęciem funkcji wojewody pracowała w Urzędzie Marszałkowskim, a w latach 1973-2008 w urzędach gmin w Dobrczu i Świekatowie. Przed rokiem uzyskała mandat radnej województwa. Zdobyła 7603 głosy w okręgu nr 2 (powiaty: bydgoski, nakielski, sępoleński, świecki, tucholski). Zdecydowała jednak, że zostaje na fotelu wojewody i nie złożyła ślubowania w sejmiku. Ma 64 lata, mieszka we wsi Włóki koło Bydgoszczy. Wkrótce zapewne straci stanowisko, bo PiS zrobi wojewodą swojego człowieka.

Tradycyjnie jedną z pierwszych decyzji premiera jest  powołanie wojewodów. To przedstawiciele rządu w terenie, więc na to stanowisko dobiera się zaufane i sprawdzone osoby. Kandydaci są już prześwietlani. Trwają też rozmowy między liderami PiS w okręgu bydgoskim i toruńsko-włocławskim. Szef tego drugiego, poseł Jan Krzysztof Ardanowski dał jasny sygnał: Toruń nie chce wojewody z Bydgoszczy. - Twierdzenie, że wojewoda musi być z Bydgoszczy jest głupie. Kandydaci z Inowrocławia, Grudziądza, Włocławka, Wąbrzeźna, Brodnicy i każdej małej wsi, jeśli spełniają kryteria, mogą być wojewodami. Z naszych informacji wynika, że Ardanowski i szef okręgu bydgoskiego PiS Tomasz Latos (na zdjęciu) analizują dwie kandydatury.

Pod lupę wzięli zastępcę burmistrza Kruszwicy Mikołaja Bogdanowicza. Polityk ponoć nie jest jednak zainteresowany opuszczeniem rodzinnego miasta. - Wiceburmistrz Kruszwicy ma więcej realnej władzy od wojewody - tłumaczy nasz informator.

Poważnym pretendentem  do objęcia stanowiska wojewody jest więc radny sejmiku Marek Witkowski (na zdjęciu stoi). Urodził się w 1961 r. Bydgoszczy, ale nie jest związany z tym miastem. Studiował na Wydziale Prawa i Administracji UMK w Toruniu. Pracuje w Zespole Szkół-Centrum Edukacyjnym w Więcborku, prowadzi także 16-hektarowe gospodarstwo pszczelarskie w pobliskim Zakrzewku. W młodości uprawiał lekkoatletykę i wioślarstwo. W poprzedniej kadencji przewodniczył sejmikowej komisji edukacji, nauki i sportu. W 2014 r. ponownie zdobył mandat radnego sejmiku, w okręgu nr 2 (powiaty: bydgoski, nakielski, sępoleński, świecki, tucholski) poparło go 7413 wyborców.

Dla części bydgoskich działaczy PiS  kandydatura Witkowskiego jest jednak nie do zaakceptowania. - To człowiek Ardanowskiego. Wyborcy oczekują od nas przywrócenia równowagi w regionie. I taką osobą byłby wojewoda z Bydgoszczy. Marszałek przecież od lat jest z Torunia, więc niech Bydgoszcz ma chociaż to mniej prestiżowe stanowisko - tłumaczą.

Na giełdzie nazwisk pojawiły się więc nazwiska bydgoskich radnych - Marka Gralika i Tomasza Regi. Ten pierwszy - według nieoficjalnych wieści - ma niemal pewną rekomendację na wojewodę.
Gralik ma 56 lat, przed rokiem o włos przegrał walkę o drugą turę w wyborach prezydenta Bydgoszczy. Jest radnym tego miasta od 1998 r. - Gralik jest politycznie tak bezbarwny, jak jego kampania prezydencka, letnia herbata albo jajecznica bez soli. Trzeba oddać, że merytoryczny, uczciwy, porządny. W radzie pewnie dalej będzie się zajmował sprawami edukacji, na czym zna się znakomicie, a do dyskusji wniesie spokój i rozwagę. Wielką politykę chyba wyborcy wybili mu już z głowy, a z tego może wyjść tylko dobro. Skupi się na tym, co czuje najlepiej - robocie samorządowca- tak przed rokiem oceniała go bydgoska Wyborcza.

Drugi z ewentualnych bydgoskich kandydatów na wojewodę. Przed rokiem zdobył mandat radnego tego miasta. - Po co ci to było, Tomaszu? Przecież mandat miałeś prawie pewien... Mówimy o zrywaniu przez Regę plakatów konkurencji i to w trakcie trwania ciszy wyborczej. Przecież Rega to naturalny następca Stefana Pastuszewskiego. Mandat ma pewien, bo potrafi z troską pochylić się nad problemami szarego wyborcy, jest w tym dużo bardziej biegły niż w partyjnych machinacjach. W efekcie kariery w PiS już raczej nie zrobi, ale rzecznikiem ludzi będzie całkiem niezłym i to przez wiele następnych kadencji. Z czego raczej nie cieszy się Stanisław Drzewiecki, prezes miejskich wodociągów, którego Rega obserwuje z wyjątkową wnikliwością, czasem - co ostatnio wykazał sąd - ciut nadgorliwie - tak pisali o nim przed rokiem koledzy z bydgoskiej Wyborczej.