Stanisław Pawlak, były poseł SLD i burmistrz Lubrańca, a następnie kujawsko-pomorski radny sejmiku (jest nim do dziś), za rządów swojej partii został prezesem należącej do KSC cukrowni w Kruszwicy. Po roku awansował do centrali Polskiego Cukru w Toruniu. Jako wiceprezes koncernu pracował do 2006 r. Potem był wiceszefem Miejskiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej we Włocławku. Stanowisko stracił, gdy PO odbiła SLD władzę w tym mieście.
Krajowa Spółka Cukrowa w obecnej formie organizacyjnej, jako ogólnopolski koncern zrzeszający cukrownie, funkcjonuje od września 2003 r. Już rok wcześniej rozpoczęła jednak działalność. Jej prezesem był wtedy Władysław Łukasik, ekonomista całe życie związany z instytucjami rolnymi, kojarzony z PSL. Zasłynął 10 lat później, gdy nagranie jego rozmowy z szefem kółek rolniczych Władysławem Serafinem wyciekło do mediów jako "taśmy PSL". Mniej więcej w tym czasie Łukasik postanowił wrócić na fotel prezesa KSC, z czego zresztą zwierzał się Serafinowi. Złożył nawet papiery, ale przegrał konkurs.
Na początku 2009 r. prezesem Polskiego Cukru został kompletnie anonimowy w branży Marcin Kulicki. Działał w PO, w przeszłości był wiceprezydentem Siedlec oraz szefem urzędu pracy i miejskiej energetyki w tym mieście. W latach 80. odbywał zastępczą służbę wojskową jako kierowca w ZOMO. Przekonywał, że zna branżę spożywczą i handlową. Przeciw jego nominacji protestował ówczesny senator Jan Wyrowiński, również z PO. - To wstyd, że moja partia była tak pryncypialna, a jak przychodzi do praktyki, to niekiedy postępuje jak poprzednicy - mówił senator. Kulicki przetrwał krytykę i kierował spółką przez trzy lata. Po odwołaniu ze stanowiska został szefem szpitala w rodzinnych Siedlcach.
W historii koncernu na mniej eksponowanych stanowiskach przewijały się nazwiska działaczy PSL. Przykłady: były poseł PSL i ZSL, a w czasach PRL poznański wojewoda Marian Król był sekretarzem rady nadzorczej KSC. W radzie cukrowni Dobrzelin zasiadał obecny członek zarządu Polskiego Radia Henryk Cichecki. Członkiem rady cukrowni Łapy był Marian Zalewski (na zdjęciu), niegdyś uchodzący za szarą eminencję w PSL, późniejszy członek zarządu Telewizji Polskiej. Do partii Ludowców należał Kazimierz Łoś, były członek rady nadzorczej KSC. Pod koniec rządów PO-PSL radzie nadzorczej koncernu przewodniczył Bogusław Nadolnik. W przeszłości był m.in. wiceministrem rolnictwa, już pełniąc to stanowisko uroczyście odebrał legitymację PSL.
Sławomir Matyjaszczyk nie jest działaczem politycznym, miał kwalifikacje do pracy w cukrownictwie, ale jego kariera w Polskim Cukrze także budziła emocje. Został członkiem zarządu firmy, wygrywając konkurs. Potem okazało się, że - w przeciwieństwie od czterech kontrkandydatów - nie miał wymaganego pięcioletniego doświadczenia na stanowisku kierowniczym. Stanisław Kalinowski, ówczesny wiceszef rady nadzorczej KSC twierdził jednak, że Matyjaszczyk spełnił wymagania formalne. Nie interweniował Krzysztof Żuk, wówczas wiceminister skarbu odpowiedzialny za Polski Cukier. Matyjaszczyk został odwołany dopiero, gdy sprawę opisała Najwyższa Izba Kontroli. Fortuna kołem się toczy. Były wiceminister Żuk został prezydentem Lublina. Swoim zastępcą uczynił Kalinowskiego. A Matyjaszczyk? W Lublinie wygrał konkurs na prezesa miejskiej spółki wodociągowej.
W 2012 r. "Rzeczpospolita" opublikowała artykuł "Rodzinny cukier Platformy", w którym opisała kariery trzech pracowników KSC, związanych z ówczesną władzą. Jednym z nich był młodszy brat Krzysztofa Kwiatkowskiego z PO (na zdjęciu), byłego ministra sprawiedliwości i obecnego prezesa Najwyższej Izby Kontroli. W artykule jest mowa o "bracie ministra", uściślijmy jednak, że gdy zaczynał pracę w Polskim Cukrze, Krzysztof Kwiatkowski miał mniejsze wpływy - był wówczas senatorem.
Według "Rzeczpospolitej", pokrewieństwem z innym politykiem PO Aleksandrem Gradem (na zdjęciu) miała się chwalić dyrektorka jednego z departamentów Polskiego Cukru. Dostała pracę w maju 2010 r., jej kuzyn był wtedy ministrem skarbu i odpowiadał za państwowe spółki.
Trzecim bohaterem artykułu w "Rzeczpospolitej" był Maciej Bogucki. Miał 23 lata, gdy w 2009 r. bez konkursu został w KSC zastępcą dyrektora biura zarządu ds. komunikacji społecznej. Był wtedy radnym PO stołecznej dzielnicy Praga-Południe, w mediach pojawiał się też jako kompan z piłkarskiego boiska samego premiera Donalda Tuska.
Wybrany pod koniec lutego br. obecny szef KSC Marek Spuz vel Szpos nie jest politykiem. Ówczesna opozycja, a nawet część Platformy, kwestionowała jednak powoływania go w sytuacji, gdy dotychczasowy szef był chwalony i zaczął już przygotowania spółki do unijnej reformy. - Wydawało mi się, ku mojej wielkiej naiwności, że w spółkach skarbu państwa o sprawach kadrowych nie decydują inne względy niż fachowość - mówił Jan Wyrowiński, wówczas wicemarszałek Senatu z PO. - Nie zmienia się konia w biegu - komentował poseł Platformy Artur Dunin. Prawicowa prasa doszukiwała się związków nowego prezesa z ówczesnym ministrem skarbu Włodzimierzem Karpińskim, bo obaj pochodzą z Lubelszczyzny. Nie sposób jednak zarzucić prezesowi braku kwalifikacji. Ma wykształcenie związane z zarządzaniem przemysłem, w Polskim Cukrze wcześniej był m.in. dyrektorem cukrowni i prezesem należącej do koncernu Fabryki Cukierków Pszczółka.
Ostatnie zmiany kadrowe w Polskim Cukrze przeprowadził PiS. Członkiem rady nadzorczej koncernu został prof. Henryk Wnorowski (na zdjęciu), dziekan Wydziału Ekonomii i Zarządzania Uniwersytetu w Białymstoku, w przeszłości prezes tamtejszego Polmosu. Nie należy do żadnej partii, ale w ostatnich wyborach bezskutecznie kandydował do Sejmu z podlaskiej listy PiS. Członkiem rady nadzorczej został też bezpartyjny burmistrz Kępna Piotr Psikus, który był kandydatem PiS na posła w 2011 r. Inny członek rady Łukasz Popławski jest doktorem habilitowanym na Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie. Na tej samej uczelni wykłada nowy wiceminister skarbu Filip Grzegorczyk, nadzorujący m.in. Polski Cukier
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze