Jednoczesny angaż Martina Vaculika (w czerwonym kasku) i Grega Hancocka (w niebieskim; obaj w barwach klubu z Tarnowa) to rozwiązanie idealne, pozwalające rzeczywiście realnie myśleć o bardzo wysokich celach w lidze żużlowej. Zasięg sportowy tych kontraktów jest nie do podważenia. Słowak i Amerykanin to ścisła ligowa czołówka polskiej ligi; zawodnicy drodzy, ale zapewniający określoną, wysoką jakość. Jednak decyzja o ich zatrudnieniu jest cenna również z kilku innych powodów.
To przede wszystkim stabilizacja. Można oczywiście kpić z Hancocka i historii, gdy spóźniał się na mecze. Nie można jednak odmówić mu tego, iż nie jest typem wesołka a la Grigorij Łaguta (na zdjęciu). Kalifornijczyk śmieje się właściwie niemal bez przerwy (chyba, że wściekle atakuje na torze 'z byka' Nicki Pedersena) ale to maska. Za tym filmowym uśmiechem kryje się profesjonalista, człowiek-maszyna, żużlowiec będący od dwóch dekad wśród największych tego świata. Będzie to miła odmiana od chaosu, nazbyt luźnego podejścia do obowiązków jakie charakteryzowały Łagutę.
Ważne jest również to, jak Hancock (na zdjęciu: podczas GP na Motoarenie) i Vaculik prawdopodobnie zmienią zespół w sferze mentalnej. To liderzy z krwi i kości. Nie spychają odpowiedzialności na innych, są świadomi roli, którą przybierają. Nie obawiają się jej. Można odnieść wrażenie, że pewna presja ich napędza, staje się motorem napędowym. To poczucie stabilizacji, ostoi jaką dają liderzy, jest arcyważne w każdej organizacji: od klubu sportowego po jakąkolwiek spółkę.
Brakowało tego w KST w ub. sezonie. Łaguta liderem bywał tylko w teorii, Jason Doyle nijak do tej roli się nie nadawał. Chris Holder (na zdjęciu) wydaje się być człowiekiem, który zdecydowanie lepiej czuje się w roli bardzo solidnego wsparcia niż postaci, od której zależy najwięcej. Siłą rzeczywistości rolę lidera w minionym sezonie przybierać musiał Paweł Przedpełski. Też ma zadatki na mentalnego cyborga, doskonale radził sobie z wielkimi oczekiwaniami. Przy Hancocku i Vaculiku jego ewolucja będzie trwała, ale nie jest już obarczona tak wielką presją, jak przez kilka minionych niedawno miesięcy.
Angaż Amerykanina i Słowaka to nic innego jak zadbanie o odpowiedni nastrój. Obaj współpracują z ludźmi, umieją tworzyć kolektyw. Ich rola nie ogranicza się wyłącznie do jazdy w lewo ku wypracowaniu punktów, za które można później wystawić sowitą fakturę. Można odnieść wrażenie, że zarówno w przypadku Hancocka jak i Vaculika (na zdjęciu: wspólnie z Jarosławem Hampelem na kalendarzu PGE Ekstraligi) duże znaczenie (to rzadkość) ma nie tylko ich wynik indywidualny, ale również rezultat całości. Właśnie na takich filarach tworzy się ekipy idealne: muszą to być postacie charyzmatyczne, silne emocjonalnie, będące w stanie indywidualnie zmienić losy rywalizacji, ale pozbawione etykietki egoistów.
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze