W lidze debiutował, gdy miał zaledwie 17 lat. Zdobył wtedy aż 11 pkt. Trzy lata później, również na swoim stadionie w Lesznie, wywalczył srebrny medal indywidualnych mistrzostw Polski seniorów. Wraz ze zdobywaniem kolejnych żużlowych szlifów, coraz częściej zamiast na torze, Pawlicki spędzał czas w szpitalach. Wielokrotnie łamany obojczyk, a przede wszystkim poważna kontuzja nogi w 2012 roku wyraźnie przyblokowały starszego z braci. Na jego rozwój miał zapewne wpływ również konflikt z macierzystym klubem, z którego musiał uciekać najpierw do Stali Gorzów, a później do drugoligowej Polonii Piła. W barwach tego pierwszego zespołu- aktualnego mistrza Polski - zanotował najlepszy sezon w ostatnim czasie. Stać go jednak na więcej, biorąc pod uwagę skalę talentu oraz idealny dla sportowca wiek - 26 lat.
Torunianin, podobnie jak Pawlicki, kontynuuje rodzinną tradycję zapoczątkowaną przez ojca-żużlowca. Tak, jak wychowanek Unii wydaje się nienasycony. I to pomimo całkiem sporej kolekcji medali, pucharów, zdobywanych nieprzerwanie dla toruńskiego klubu. Kibice z naszego miasta nadal wierzą w powrót Miedzińskiego do równych, dobrych wyników. Takich choćby, jak te z 2013 roku, gdy legitymował się średnią 2,08 pkt/bieg, a sezon skończył efektownym zwycięstwem w Grand Prix na Motoarenie. U 32-latka zmiany są widoczne gołym okiem: od nowego logo swojego teamu w zmodyfikowanej kolorystyce po tok przygotowań. Zamiast żużla na lodzie jest żeglowanie i ładowanie akumulatorów na wodach Australii.
Swoją wysoką wartość chce również pokazać konkurent-kolega Miedzińskiego z Get Well. Walasek. był niezwykle zdeterminowany, by dostać szansę startów w toruńskim zespole. Powód? Finansowa i sportowa porażka w poprzedniej drużynie z Krakowa. Walaskowi blisko do żużlowej emerytury, nie dziwi więc chęć zarobienia pieniędzy w stabilnym miejscu. By jednak tak się stało, 41-latek musi solidnie punktować. Przykład przeżywającego drugą młodość Piotra Protasiewicza pokazuje, że inwestycja w doświadczenie może się opłacić.
- Czuję się na siłach, by wrócić na poziom, na którym byłem - powiedział niedawno Hampel. W czerwcu 2015 r. podczas półfinału DPŚ w Gnieźnie w wyniku koszmarnego upadku złamał kość udową w aż ośmiu miejscach. Wielomiesięczna rehabilitacja przyniosła długo oczekiwany skutek: powrót na tor. Wyniki nie mogły być od razu olśniewające, m.in. 1 i 9 pkt. w półfinale z Get Well. Hampel to jednak uznana marka. Jeden z najwybitniejszych polskich żużlowców w historii. I choć nikt nie oczekuje od niego wielkich zdobyczy punktowych, to niewykluczone, że w nowym sezonie będzie czołową postacią całej ligi.
Wrocławianin był/jest - obok Hampela - jednym z filarów reprezentacji Polski. Pod koniec zeszłorocznych jazd 26-latek marzył przede wszystkim o jak najszybszym zakończeniu sezonu. Wszystko przez kiepskie wyniki. W tej kategorii należy bowiem rozpatrywać ekstraligową średnią na poziomie 1,67. Co mogło być przyczyną obniżenia lotów? Jedną z nich miały być... problemy sercowe. Janowski zajął 10. lokatę i nie utrzymał się w Grand Prix, ale według organizatorów cyklu zasłużył na stałą dziką kartę w przyszłorocznych zmaganiach. W odbudowie formy ma pomóc mu przeprowadzka na zmodernizowany Stadion Olimpijski.
Sporo mówi się o formie byłych juniorów Bartosza Zmarzlika i Pawła Przedpełskiego. Gorzowianinowi wieszczy się rychłe zdobycie tytułu mistrza globu, torunianinowi swobodne przejście do seniorów. Często zapomina się, że trzecim świetnym młodzieżowcem zaczynającym przygodę z dorosłym żużlem jest Pieszczek. Aktualny wicemistrz świata juniorów przeniósł się z Zielonej Góry do Grudziądza. Sternicy tego zespołu, stawiając na młokosa, postanowili nieco zaryzykować. Z drugiej strony, gdańszczanin w walce o skład wcale nie stoi na straconej pozycji. Za konkurentów będzie miał m.in. Krzysztofa Buczkowskiego, Tomasza Golloba i Rafała Okoniewskiego - zawodników czujących się świetnie przede wszystkim na swoim obiekcie. Grudziądzki tor jest specyficzny: wyjątkowo twardy, trudny technicznie. Odkrycie jego tajemnic będzie wyzwaniem dla Pieszczka.
Perypetie związane z wejściem w wiek seniora są już poza najmłodszym z braci Pawlickich. Piotr, podobnie jak cały zespół Unii, nie będzie dobrze wspominał zieszłego roku w PGE Ekstralidze. Leszczynianie zajęli przedostatnie miejsce w tabeli, mając w swoich szeregach Pedersena, Sajfutdinowa, Kildemanda i właśnie Pawlickiego, a więc najlepszego juniora na świecie z 2014 roku. 23-latek zaliczył wyraźny regres: z 9. średniej biegopunktowej spadł na 30. Pewnym usprawiedliwieniem są wyczerpujące występy w całym cyklu Grand Prix. Występy, trzeba podkreślić, udane (m.in. podium w Malilli), dzięki którym zajął szóste miejsce w klasyfikacji generalnej
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze