Kuratorzy Rafał Iwański i Rafał Kołacki od dziewięciu lat starają się prezentować w toruńskim Centrum Sztuki Współczesnej trendy dominujące we współczesnej muzyce i sztuce - ze szczególnym naciskiem na projekty oparte o multimedia.
- CoCArt Music Festival co roku ściąga setki słuchaczy i cieszy się świetnym przyjęciem ze strony publiczności i recenzentów - opowiada Paulina Tchurzewska z CSW. - Wielu z zaproszonych muzyków i artystów dźwięku, którzy występowali na festiwalu ma status prawdziwych legend i prekursorów zjawisk muzycznych, które pojawiły się w ostatnich dekadach XX wieku i na początku XXI w. Wielokrotnie dawaliśmy możliwość zaistnienia młodym interesującym i obiecującym artystom. Na festiwalu podczas ośmiu poprzednich edycji wystąpiło kilkuset muzyków, artystów wizualnych i performerów z Europy, Ameryki, Australii i Japonii.
CoCArt zacznie się w czwartek 30 marca. O godz. 20 w kinie CSW na Wałach gen. Sikorskiego zobaczymy filmy Pedra Ferreiry z Portugalii. Muzykę do jego obrazów zagrają Tropy. Następnego dnia o godz. 14 poznamy twórczość polskich artystów wideo takich jak m.in. Joanna John, Danuta Kiewłen, Ewa Doroszenko i Jacek Doroszenko, Kamil Gubała. O godz. 19 zacznie się koncert w holu galerii. Wystąpią Xenony, Robert Piotrowicz, Robert Lippok i Frank Bretschneider.
W sobotę o godz. 18 czeka nas spotkanie z Billy Roisz - zobaczymy też przegląd jej twórczości audiowizualnej. Dwie godziny później w holu oprócz niej zagrają m.in. Jacek Mazurkiewicz, Fabio Orsi, Franziska Baumann.
W piątek i sobotę około północy impreza przeniesie się do klubu NRD przy ul. Browarnej 6. Pierwszego dnia usłyszymy tam Jacka Sienkiewicza, a drugiego wystąpi Avtomat. Więcej informacji o programie: www.csw.torun.pl/
Muzyk, kompozytor i artysta. Urodził się w 1956 r. w Karl-Marx-Stadt, mieszka Berlinie. Jego twórczość jest znana z precyzyjnego traktowania dźwięku i skomplikowanych struktur rytmicznych oraz minimalistycznego podejścia. Muzyce Bretschneidera wtórują autorskie wizualizacje. Występował na festiwalach muzycznych i audiowizualnych na całym świecie. Frank Bretschneider jest jednym z trzech ojców-założycieli wytwórni Raster-Noton (obok Olafa Bendera i Carstena Nicolaia).
Jest muzykiem, scenografem, artystą wizualnym oraz współzałożycielem Institut für Raumexperimente. Już od początku twórczości znalazł swoje miejsce na rozkwitającej berlińskiej scenie muzyki eksperymentalnej. W 1983 roku został współzałożycielem punkowego zespołu Ornament Und Verbrechen. Później, z członkami grupy East German zgłębiał tajemnice jazzu połączonego z elektronicznym i industrialnym brzmieniem. W poszukiwaniu kolejnych inspiracji razem z bratem Ronaldem założył znaczącą post-rockową formację To Rococo Rot, w której eksperymentował z takimi gatunkami jak IDM i techno. Współpracował z reżyserami teatralnymi i twórcami oper, a wśród jego najważniejszych muzycznych partnerów należy wymienić m.in. harfistkę Beatrice Martini, perkusistę Debashih Sinka czy legendarnego włoskiego kompozytora Ludovico Einaudi.
Kompozytorka, wokalistka, artystka dźwięku i performerka. Jest pionierką w dziedzinie zaawansowanych technik wokalistycznych. Jej twórczość skupia się na łączeniu wokalu i gestów, obrazów i krajobrazów, przestrzeni i dźwięku w celu odkrywania nowych sposobów postrzegania. Z koncertami solowymi oraz w większych składach występowała na wszystkich kontynentach. Jest profesorem w dziedzinie improwizowanej kompozycji i wokalistyki w Akademii Muzycznej w Bern. Podczas występów solowych używa głównie interkatywnego urządzenia Sensorglove - specjalna cyfrowa rękawica daje jej całkowitą kontrolę nad jej artykulacją i akustyką za pomocą gestów i ruchów.
Od końca lat 90. pracuje z obrazem i dźwiękiem. Znana jest przede wszystkim jako artystka wideo, ale para się także performansem i tworzy muzykę, grając na gitarze basowej, używając elektroniki i gramofonu. Jej filmy krótkometrażowe były pokazywane między innymi na Berlinale, duży wpływ na jej twórczość miało kino awangardowe. Specjalizuje się w sprzężeniach zwrotnych wideo, używa monitorów, kineskopów, kamer, własnej produkcji syntezatorów wideo. Często współpracuje z Dieb13, Toshimaru Nakamurą, Angelicą Castelló, Silvią Fässler, JD Zazie, Ilpo Väisänenem. Roisz jest również współorganizatorem festiwalu Reheat.
Pochodzi z Tarano na południu Włoch, od kilku lat rezyduje w Berlinie. Od kilkunastu lat tworzy muzykę elektroniczną, specjalizując się w atmosferycznej mieszance muzyki ambient i drone. Ten utalentowany kompozytor wydał kilkanaście wydawnictw w różnych formatach na całym świecie, które zostały docenione przez krytykę.
Muzyka Orsiego wywodzi się z nagrań terenowych, poprzez które stara się on uchwycić obrazy w brzmienia inspirowane archiwalnymi przedwojennymi nagraniami muzyki ludowej dokonanej przez Alana Lomaxa.
Artysta dźwiękowy, kompozytor, improwizator, współzałożyciel Musica Genera Festival oraz wytwórni Musica Genera. Oprócz płyt solowych ma w dorobku także wydawnictwa nagrane z C Spencerem Yehem, Kevinem Drummem, Jéromem Noetingerem, Burkhardem Stanglem i Anną Zaradny. Współpracował również z Orenem Ambarchim, Lasse Marhaugiem i Zbigniewem Karkowskim. Jest autorem słuchowisk, instalacji, muzyki teatralnej, współpracuje z innymi artystami przy formach audiowizualnych i spektaklach.
Kontrabasista, kompozytor. Współtworzy głównie projekty autorskie (Gabinet Masażu Ucha Wewnętrznego, Modular String Trio, PoliFolklorek Winylu, 3FoNIA). Gra piosenki z kwartetem Limboski, z którym nagrał trzy płyty. Zajmuje się udźwiękowieniem, komponowaniem i produkcją muzyki do filmów i spektakli teatralnych. Prowadzi autorskie warsztaty dźwiękowe i muzyczne. Współpracował z wieloma polskimi i zagranicznymi artystami, m.in. z takimi jak: Daniel Levin, Rob Brown, Michael Zerang, Giridhar Udupa, Miya Masaoka, Mikołaj Trzaska, Patryk Zakrocki, Wacław Zimpel, Jerzy Mazzoll, Andrew Drury, Jacek Buhl, Wojciech Jachna.
3FoNIA to jednoosobowy projekt muzyczny, w którym głównym źródłem dźwięków jest kontrabas. Podczas koncertu można spodziewać się kompozycji, oraz utworów improwizowanych z pogranicza współczesnej kameralistyki, ambientu, muzyki konkretnej, eksperymentu, awangardy.
Trio z Warszawy założone w 2013 przez Piotrka Bukowskiego. Pierwsza płyta XE w całości powstała na domowym komputerze autora. Oparta na ekspresyjnej estetyce chip-tune i circuit-bendingu, została świetnie przyjęta przez słuchaczy. Zespół w 2015 narodził się na nowo. Wychodząc z założenia żadnych komputerów na scenie powrócił do pierwotnej radości w obcowaniu z elektronicznymi instrumentami. Aktualnie zespół pracuje nad kolejną płytą (premiera wiosna 2017). Koncert wzbogacą wizualizacje VHS Agnieszki Pasierskiej wykonane w całości w programie Scala.
To nowy projekt muzyczny Artura Maćkowiaka (gitara, elektronika, syntezator) i Bartka Kapsy (perkusja, elektronika, bas), znanych z takich nieistniejących już świetnych zespołów jak Something Like Elvis, Contemporary Noise Sextet, Potty Umbrella. Artur Maćkowiak ma na swoim koncie trzy płyty solowe, jest członkiem bydgosko-toruńsko-poznańskiego kolektywu improwizatorów Innercity Ensemble. Bartek Kapsa brał udział w nagraniu muzyki do wielu przedstawień teatralnych i filmów. Debiutancka płyta duetu Tropy Eight Pieces zawiera muzykę inspirowaną eksperymentalnymi filmami Pedra Fereiry. Osiem różnych filmów, od abstrakcyjnych wideo-artów po filmy found footage, zawieszonych w gęstwinie dźwięków, rozpostartych między melodiami a improwizowanymi eksperymentami. Założeniem tego projektu jest sytuacja, w której dźwięk i obraz silnie na siebie oddziałują, ale jednocześnie żadna z tych sfer nie dominuje. Film i muzyka w tym przypadku to dwie równolegle opowiadane historie, które wchodzą ze sobą w bliską interakcję.
Avtomat kojarzy się głównie ze swoim projektem solowym o tej samej nazwie, w ramach którego Kajetan Łukomski zajmuje się wskrzeszaniem zapomnianych wschodnich pieśni ludowych z pomocą wokalistek śpiewających białym głosem oraz nowoczesnej, basowej elektroniki. W klubie zmienia się jednak w bezlitosnego muzycznego selekcjonera, a jego ponad siedmioletnie doświadczenie za gramofonami przekłada się na eklektyczną selekcję najlepszego, co oferuje dzisiejsza scena elektroniczna. Specyficzna odmiana tanecznej miksologii Avtomata ma korzenie w muzyce bass, grime, 2-step, garage i UK-dubstep.
Od lat jest polską wizytówką na świecie. Regularnie gra w klubach największych europejskich miast, a jego płyty można znaleźć w każdym szanującym się sklepie muzycznym. To bez wątpienia jeden z największych polskich producentów.
Jego debiutancki album ukazał się w 1999 r. i nosił tytuł Recognition.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze