Torunianie w wielkim stylu zaczęli sezon. Od października do stycznia nie przegrali w żadnym z 13. początkowych spotkań. Niektórzy twierdzili, że Polskiemu Cukrowi wyjątkowo sprzyjał terminarz gier. Twarda inauguracja ze Stalą Ostrów, pogrom na terenie wicemistrzów kraju z Radomia (86:64) oraz u beniaminka w Krośnie (88:59), trudne, ale zwycięskie pojedynki w Dąbrowie Górniczej, czy Szczecinie - przykładów zaprzeczających temu poglądowi jest sporo. Nie byłoby tak dobrego wejścia w sezon, gdyby nie praca sztabu szkoleniowego z wielkim fachowcem od przygotowania motorycznego, Dominikiem Narojczykiem.
Przegrana w finale ze Stelmetem najpewniej pozbawiła lidera Twardych Pierników tytułu MVP finałów PLK. Amerykanin Kyle Weaver to koszykarski obieżyświat. Rozegrał 73 mecze w najlepszej lidze świata, NBA. Później grał m.in. w belgijskim Spirou Charleroi, czy niemieckiej Albie Berlin, po czym jego kariera wyhamowała. Do Torunia trafił z drugiej ligi włoskiej. Mało brakowało, a 31-latek w ogóle nie dołączyłby do Polskiego Cukru. Klub miał już upatrzonego kandydata na jego pozycję (Łotysza Akselisa Vairogsa), ale ten nie przeszedł testów medycznych. Weaver po szybkiej aklimatyzacji dosłownie oczarował parkiety PLK. Jego firmowymi akcjami były niesygnalizowane podania pod kosz do Krzysztofa Sulimy. Choć przedkładał interes drużyny nad swój własny - co Amerykanom nie zdarza się często - potrafił także być skuteczny. Zdobywał średnio 12,7 punktów na mecz (drugi wynik po Obie'em Trotterze), miał 5 zbiórek i 3,6 asyst. Po tak udanym sezonie zatrzymanie go w toruńskim zespole nie będzie łatwe.
Ani dwójkowe akcje Weaver-Sulima, ani punkty Trottera, czy Łukasza Wiśniewskiego nie uchroniły zespołu przed wpadnięciem w dołek. Bardzo poważnym sygnałem była aż 32-punktowa porażka z Treflem w Sopocie. I choć niedługo potem Twarde Pierniki pokonały jeszcze u siebie ekipę ze Zgorzelca, a także mistrzów Polski z Zielonej Góry, to w kolejnych meczach kryzys nabrał już wyraźniejszych kształtów. Na szczęście, nawet w czasie obniżenia lotów, Polski Cukier wygrał kilka bardzo istotnych meczów w Arenie Toruń m.in. z Krosnem, Gdynią (pamiętny rzut równo z syreną Jure Skificia), czy Zgorzelcem.
Awans do play-off z dobrego czwartego miejsca nie byłby zapewne możliwy, gdyby nie dość niespodziewana decyzja zarządu klubu o sprowadzeniu, znanego z występów w ekipie Czarnych Słupsk, Cheikha Mbodja. Mierzący 208 cm Senegalczyk po kilku spotkaniach stał się ważnym elementem układanki trenera Jacka Winnickiego. Toczył niezwykle zażarte boje pod obiema tablicami. Szczyt jego formy i zgrania z resztą drużyny przypadł w najważniejszym momencie sezonu. W trzecim meczu finału zdobył aż 21 punktów i zaliczył 10 zbiórek. Kibice wierzą, że zostanie w Toruniu na kolejny sezon.
Szkoleniowiec Polskiego Cukru to uznany w środowisku fachowiec. Był asystentem w Śląsku Wrocław, gdy drużyna ta na przełomie wieków zdominowała polską ligę. Potem przeniósł się do Sopotu, a z Turowem Zgorzelec zdobył wicemistrzostwo kraju. Jacek Winnicki przez lata był także czołowym trenerem w żeńskiej odmianie koszykówki. Prowadził m.in. reprezentację Polski oraz słynne Fenerbahce Stambuł. Poza ogromną wiedzą jest szkoleniowcem o dużym temperamencie. Sprinty wzdłuż linii końcowej, żywa gestykulacja i dyskusje ze swoimi zawodnikami oraz sędziami weszły na stałe w krajobraz toruńskiej ławki. Czy podobnie będzie w przyszłym roku?
Polski Cukier, pod wodzą Winnickiego, na dobre odzyskał blask wraz z początkiem fazy pucharowej. Dotarł do wielkiego finału w imponującym stylu, z wynikiem 6-0. Najpierw w trzech meczach odprawił Rosę Radom. Następnie, także dzięki 3-0 pokonał zmęczozoną zwycięskimi bojami z Anwilem Włocławek, ekipę Energi Czarnych Słupsk. Tym samym miał więcej czasu na regenerację przed najważniejszymi spotkaniami ze Stelmetem. To był plus. Minusem było zaś to, że gracze Twardych Pierników wypadli z rytmu meczowego, musieli na nowo budować swoją koncentrację. Sytuacja ta ewidentnie nie przysłużyła się formie kapitana zespołu, Łukasza Wiśniewskiego, który w finale grał dużo poniżej swoich możliwości.
Polski Cukier wyraźnie przegrał dwa pierwsze pojedynki z silniejszą kadrowo i bardziej doświadczoną drużyną zielonogórzan. Po przenosinach rozgrywki finałowej do Areny Toruń, gracze z naszego miasta stworzyli dwa niezapomniane spotkania. Oba oglądała rekordowa, głośno dopingująca prawie 4,5-tysięczna publiczność. Szkoda, że koszykarze wygrali u siebie tylko jedno spotkanie. Jeszcze bardziej należy żałować piątego meczu w Zielonej Górze. Torunianie byli niezwykle blisko przedłużenia rywalizacji. Po trzech kwartach prowadzili 11 oczkami. Niestety, gospodarze i obrońcy tytułu w ostatniej odsłonie spotkania okazali się prawdziwymi koszykarskimi "killerami". W wyrachowany, spokojny sposób pozbawili torunian marzeń o złotym medalu. Może uda się w przyszłym sezonie?
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze