Nadal aktualny mistrz świata w dziesięciu spotkaniach był niekwestionowanym liderem torunian. Tym większa szkoda, że na skutek przykrego wypadku pod koniec lipca w swoim biurze w Szwecji, doznał poważnej kontuzji barku. Przez uraz został zmuszony przedwcześnie zakończyć tegoroczne jazdy, co oficjalnie ogłosił w mijającym tygodniu. Amerykanin nie zostawił drużyny w trudnych chwilach. Nie mógł pomagać na torze, więc starał się w parkingu. Udzielał rad, użyczał swoich motocykli. To w dużej mierze dzięki niemu rozbłysła gwiazd(k)a młodego Jacka Holdera - rewelacji Get Well w kluczowej fazie sezonu. 47-letni Hancock ani myśli o zakończeniu kariery, choć teraz czeka go operacja kontuzjowanego barku. Czy będzie jeździł dla Get Well także w 2018 roku?
O tegorocznej formie Australijczyka powiedziano i napisano już wiele. Jego problemy tkwiły głównie w uparcie wolnym niczym osiołek sprzęcie, podstawianym przez tunera Petera Johnsa. Anglik, choć w 2012 roku stał za największym sukcesem w karierze Holdera tj. mistrzostwie globu, w bieżących rozgrywkach miał wielkie kłopoty z zapewnieniem mu odpowiednich silników. To z pewnością frustrowało Australijczyka, który miał być drugim obok Hancocka liderem drużyny. Starszy z braci Holderów przypominał w swej bezradności... legendę Apatora, Wiesława Jagusia, który źle zniósł przeprowadzkę na Motoarenę i w swoim ostatnim roku startów był cieniem samego siebie. Holder powinien jednak dostać kolejną szansę startów w naszym mieście. Ma potencjał. I należy do wąskiego grona żużlowców świetnie panujących nad motocyklem.
Duński mistrz świata juniorów z 2012 r. był ważnym ogniwem Aniołów w ostatnim kluczowym spotkaniu z Grudziądzem. W trakcie całego sezonu prezentował niezłą, równą formę. Był ważnym uzupełnieniem składu, zaliczając wyraźny progres w porównaniu z poprzednimi rozgrywkami, gdy ze średnią 1,31 zajął odległą 41. lokatę wśród najlepszych zawodników ligi. Jensen to typ żużlowca, który zdecydowanie bardziej preferuje przyczepne lub bardzo przyczepne, wymagające tory. Nic zatem dziwnego, że poza spotkaniem derbowym oraz meczem z Lesznem nie błyszczał na przeważnie twardej Motoarenie.
To miał być jego sezon. Niestety, nie był. Wychowanek toruńskiego klubu, startujący w naszym mieście nieprzerwanie od 2002 roku, nie może być zadowolony ze swoich tegorocznych występów. W przeważającej mierze to efekt wypadków, które były jego udziałem, a które nie pozwoliły mu dokończyć sezonu. Miedzińskiego, po kraksie w Toruniu z Jasonem Doylem, poddano wyjątkowo ostrej medialnej krytyce w związku z niebezpiecznym stylem jazdy. Czy słusznie? Z pewnością torunianin nie ryzykuje z premedytacją zdrowiem swoim i kolegów z toru. To raczej skutek jego ambicji. SEC, IMP, Grand Prix Challenge - tegoroczna lista imprez indywidualnych, które przez kontuzje przeszły mu koło nosa była wyjątkowo długa.
40-latek został sprowadzony do Torunia jako doświadczony zawodnik oczekujący na swoje szanse. Tych, przez m.in. częste urazy swoich kolegów z drużyny, miał sporo. Walasek pojechał w sumie w dziesięciu spotkaniach Get Well. I, biorąc pod uwagę niewielkie oczekiwania co do jego zdobyczy punktowych, w zasadzie wywiązał się ze swoich zadań. Szkoda tylko, że rzadko prezentował się w innych niż PGE Ekstraliga zawodach. Brak pewności na motocyklu był szczególnie widoczny u niego na początku sezonu.
Swoim przykładem potwierdził, że pierwszy rok startów w gronie seniorów jest niemal dla każdego piekielnie trudny. U progu tegorocznych jazd miał, podobnie jak Chris Holder, wielkie problemy sprzętowe. Przez nie stracił miejsce w podstawowej siódemce drużyny. W dojściu do optymalnej formy miał pomóc Przedpełskiemu kontrakt w Anglii. Niestety, tam przydarzyła mu się paskudna i niezawiniona przez niego kontuzja nogi. Na szczęście zdołał wrócić do rywalizacji. Powrót był udany, toteż toruńscy kibice wierzą, że w przyszłym roku 22-latek od początku będzie "śmigał", jak niegdyś w swoich najlepszych juniorskich czasach.
W stronę podstawowej pary młodzieżowców Get Well kierowano liczne pretensje. Nie spisywali się dobrze. W lidze gorszą formację juniorską miała tylko ekipa z Grudziądza, a to właśnie od młodych żużlowców często oczekuje się wydatnej pomocy dla starszych kolegów. Podopieczni trenera Roberta Kościechy tej presji ewidentnie nie udźwignęli. Jeździć jednak potrafią, o czym świadczyły seryjnie wygrywane przez nich rundy - na różnorakich stadionach, często w pojedynkach z już niezłymi ligowcami - podczas Drużynowych Mistrzostw Polski Juniorów.
Młodszy, 21-letni brat Chrisa (obaj na zdjęciu) zaskoczył żużlową Polskę. Debiutant, a jeździł na naszych torach niczym rutyniarz. To właśnie on "trzymał" wynik przede wszystkim w Lesznie oraz w derbach z GKM-em. W tym ostatnim meczu był, biorąc pod uwagę gigantyczną stawkę, prawdziwym żużlowym herosem. Od niedzieli jest nowym rekordzistą Motoareny. Toruń zrobiłby kolejny poważny błąd, gdyby wypuścił w świat - jak niegdyś m.in. Maxa Fricke'a do Rybnika - tak perspektywicznego zawodnika.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze