Wieloletni pracownik naukowo-dydaktyczny Instytutu Fizyki UMK.
Po maturze studiował fizykę na UMK. Następnie przez krótki czas pracował w Zakładach Mechanicznych w Elblągu, po czym powrócił do Torunia rozpoczynając jesienią 1958 r. pracę na stanowisku inżynierskim w powołanej wówczas filii Przemysłowego Instytutu Elektroniki. Został zatrudniony w Pracowni Fotokatod i przyczynił się do opracowania technologii produkcji fotooporników na bazie siarczku kadmu, które były potem przez wiele lat produkowane w Toruniu na skalę przemysłową.
W 1966 r. przeniósł się do Katedry Fizyki Doświadczalnej UMK i rozpoczął badania w zupełnie odmiennej od dotychczasowej dziedzinie, mianowicie w spektroskopii i luminescencji molekularnej. Wyniki jego pracy spotkały się z dużym zainteresowaniem na świecie, m.in. Michael Kasha, wybitny amerykański fizykochemik wymienił później wyniki badań Bissingera wśród najważniejszych rezultatów w historii fotofizyki molekularnej.
W latach 1972-1973 był zatrudniony w Rice University w Houston w stanie Teksas. Po powrocie do Torunia pracował w Zakładzie Spektroskopii Molekularnej, a od 1991 r. w Zakładzie Optoelektroniki Instytutu Fizyki UMK. Zajmował się fizyką laserów.
Zmarł 24 kwietnia 2018 r. Miał 84 lata.
Wieloletni pracownik Centrum Astronomii UMK oraz Biblioteki Uniwersyteckiej.
Studia astronomiczne ukończył na UMK. Po rocznej pracy w Planetarium Śląskim w Chorzowie wrócił do Torunia i na stałe związał się z macierzystą uczelnią. Od roku 1957 r. pracował w Instytucie Astronomii UMK, a od roku 1979 w Bibliotece Uniwersyteckiej, w której objął funkcję kierownika Oddziału Informacji Naukowej. W latach 1989-1999 ponownie pracował w Obserwatorium Astronomicznym w Piwnicach.
Był członkiem Polskiego Towarzystwa Astronomicznego. Należał również do Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii, a w latach 1992-2007 był prezesem jego toruńskiego oddziału. W 1977 r. został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, a w 1994 r. - złotą odznaką Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii.
W 2000 r. podpisał umowę z Akademią Medyczną w Gdańsku, ofiarując swoje ciało na cele naukowe i dydaktyczne, aby również po śmierci służyć polskiej nauce.
Zmarł 22 marca 2018 r. Miał 85 lat.
Uznany hydrolog i geograf, badacz przemian stosunków wodnych w różnych strefach klimatycznych.
W latach 1998-2013 pracownikiem Instytutu Geografii UMK. Podczas swojej pracy na toruńskim uniwersytecie pełnił wiele ważnych funkcji: kierownika Zakładu Hydrologii i Gospodarki Wodnej, kierownika Zaocznego i Podyplomowego Studium Geografii oraz prodziekana Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi.
Zmarł 8 czerwca 2018 r. Miał 75 lat.
Logik, filozof.
Urodził się w Nowym Dworze Gdańskim. W 1980 r. ukończył studia na Uniwersytecie Łódzkim, a dwa lata później rozpoczął pracę na UMK.
W Katedrze Logiki na Wydziale Humanistycznym przepracował 25 lat. Jego zainteresowania naukowe koncentrowały się wokół mereologii i rachunku indywiduów, metody ekstensywnej abstrakcji oraz twierdzeń limitacyjnych w odniesieniu do filozofii.
Zmarł 10 stycznia 2018 r. Miał 62 lata.
Ceniona wykładowczyni Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska UMK.
Studia na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi UMK ukończyła w 1976 r. Pracę na toruńskiej uczelni rozpoczęła cztery lata później.
Zainteresowania naukowe dr Barbary Grajpel koncentrowały się wokół elektrofizjologii owadów i toksykologii. Przez wiele lat działała w Polskim Towarzystwie Fizjologicznym, była też cenioną dydaktyczką. W latach 1988-1995 należała do Komisji Uczelnianej NSZZ "Solidarność" przy UMK. W 2013 r. przeszła na emeryturę.
Zmarła 22 lutego 2018 r. Miała 66 lat.
Psychiatra.
Dyplom gdańskiej akademii medycznej odebrał w 1963 r. Był delegatem na Okręgowy Zjazd Lekarzy wszystkich kadencji, wieloletnim przewodniczącym i wiceprzewodniczącym Okręgowego Sądu Lekarskiego, wieloletnim członkiem Komisji Bioetycznej i Komisji Etyki Lekarskiej oraz Komisji Legislacyjnej Kujawsko-Pomorskiej Okręgowej Izby Lekarskiej w Toruniu. Zasłużony działacz samorządu lekarskiego, uhonorowany tytułem i odznaczeniem "Pro Gloria Medici".
Zmarł 19 lipca 2018 r. Miał 79 lat.
Stomatolog, ortodonta.
Gdańską akademię medyczną ukończyła w 1991 r. Pracowała w Miejskiej Przychodni Specjalistycznej oraz w Przychodni Nowak&Nowak w Toruniu.
Zmarła 29 sierpnia 2018 r. Miała 52 lata.
Ortopeda traumatolog, znany z leczenia urazów toruńskich żużlowców.
Zmagał się z ciężką chorobą, na początku 2017 r. zdiagnozowano u niego nowotwór złośliwy. Bliscy zbierali pieniądze na jego leczenie, prosili też o słowa wsparcia.
"Byłeś wielkim sympatykiem żużla, niejednokrotnie ratowałeś nas z opresji. Teraz należysz do prawdziwie anielskiej drużyny. Spoczywaj w pokoju" - żegnał go Klub Sportowy Toruń.
Damian Janiszewski leczył m.in. sportowców Pawła Przedpełskiego, Adriana Miedzińskiego, Roberta Kościechę, Michała Gołasia, Jasona Doyle'a i Emila Sayfutdinova. Nie zajmował się tylko medycyną sportową, pracował też w Szpitalu Miejskim w Toruniu.
Zmarł 28 września 2018 r. Miał 41 lat.
Ceniony okulista z UMK, rektor Akademii Medycznej w Bydgoszczy.
W 1964 r. ukończył studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Poznaniu. W latach 1979-2010 był kierownikiem Kliniki Chorób Oczu Akademii Medycznej w Bydgoszczy, później Collegium Medicum UMK. Był rektorem Akademii Medycznej w Bydgoszczy przez dwie kadencje w latach 1990-1993, 1993-1996 oraz Przewodniczącym Polskiego Towarzystwa Okulistycznego w latach 1998-2000.
Podczas swojej ponad czterdziestoletniej kariery wykonał dwadzieścia tysięcy operacji okulistycznych i zajmował się wszelkimi działami okulistyki. W 1985 r. jako pierwszy w Polsce wszczepił sztuczne soczewki tylnokomorowe po usunięciu zaćmy, a także jako jeden z pierwszych na świecie zastosował Spektralną Optyczną Tomografię Koherentną w diagnostyce okulistycznej.
Od 2008 r. pracował w Klinice Okulistycznej OFTALMIKA w Bydgoszczy, którą stworzył i był jej dyrektorem ds. medycznych. Mimo swojego zaawansowanego wieku, do ostatnich chwil przyjmował pacjentów i był aktywny zawodowo.
Zmarł 14 stycznia. Miał 77 lat.
Emerytowany proboszcz parafii pw. św. Maksymiliana Kolbego.
Zmarł 26 marca 2018 r. Miał 61 lat. roku kapłaństwa śp. ks. prał. Andrzej Klemp,
Ceniona badaczka kultury Japonii, niezwykle lubiana wykładowczyni.
Wieloletnia pracowniczka Katedry Etnologii i Antropologii Kulturowej UMK. Była autorką wielu publikacji z zakresu problematyki równości społecznej, kulturowych aspektów zarządzania, społecznych ról kobiet w wielokulturowych społecznościach, obcości etnicznej i kulturowej. Tym też zagadnieniom poświęcone były jej wykłady, ale ogromną popularnością wśród studentów całego uniwersytetu cieszyły się również te dotyczące życia codziennego Japonii, kraju, w którym badaczka spędziła wiele lat życia. Wyjechała z Polski w 1979 r., w latach 1985-2003 wykładała socjologię na Uniwersytecie Chuo w Tokio, pracowała także na Uniwersytecie Chiba i Uniwersytecie Rikkyo
W Tokio brała udział w pracach grupy badawczej zajmującej się "Świadomością równości społecznej w społeczeństwie Japonii". Była również wieloletnią członkinią japońskiego Międzynarodowego Towarzystwa Badań nad Kobietami i brała udział w jego pracach badawczych. Oprócz tego była jedną z założycielek pierwszej polonijnej organizacji w Japonii - Klubu Polskiego i pełniła przez dwa lata funkcję prezesa Klubu. Przez trzy lata była redaktorem dwumiesięcznika "Gazeta Klubu Polskiego w Japonii", pisma znajdującego się w zbiorach Biblioteki Narodowej w Warszawie.
Po powrocie do Polski w 2003 r. została zatrudniona w Katedrze Etnologii UMK, od 2006 r. na stanowisku adiunkta. W latach 2007-2010 pełniła funkcję prezesa Toruńskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku. W latach 2008-2011 była kierownikiem kilkuosobowego zespołu badawczego, realizującego projekt pn. "Japonia w procesie przemian", na który otrzymała grant MNiSW. Była także opiekunem Międzywydziałowego Koła Naukowego Języka i Kultury Japońskiej WAFU.
Zmarła 14 grudnia 2017 r. Miała 69 lat.
Wykładowca Wydziału Sztuk Pięknych UMK, były dziekan, pierwszy kierownik Studenckiego Klubu Pracy Twórczej "Od Nowa".
Ukończył studia na UMK w 1960 r., dwa lata później rozpoczął na nim pracę. Był dziekanem Wydziału Sztuk Pięknych w latach 1984-1990, wicedyrektorem (1972-1974) i dyrektorem (1981-1984) Instytutu Artystyczno-Pedagogicznego, a także wieloletnim (1972-1995) kierownikiem Zakładu Pedagogiki Artystycznej. Zapisał się w historii UMK również jako pierwszy kierownik Studenckiego Klubu Pracy Twórczej "Od Nowa". Prof. Kościelecki od 1960 r. należał do Związku Polskich Artystów Plastyków. Odznaczony Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej.
Zmarł 13 grudnia 2017 r. Miał 84 lata.
Matematyk, wieloletni kierownik Zakładu Logiki Matematycznej, a następnie Zakładu Logiki i Geometrii UMK.
Urodził się w Nowym Młynie. Był uczniem prof. Stanisława Jaśkowskiego, autorem wielu prac naukowych z zakresu logiki matematycznej. Na UMK w Toruniu pracował od 1 września 1957 r. do przejścia na emeryturę 30 września 1997 r. Stopień naukowy doktora habilitowanego nauk matematycznych w zakresie logiki matematycznej uzyskał 22 marca 1972 r. na podstawie rozprawy habilitacyjnej pt. "Systemy logiczne z implikacjami a teorie quasi-implikatywnych algebr".
Był członkiem Polskiego Towarzystwa Matematycznego. Został również odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.
Zmarł 18 kwietnia 2018 r. Miał 86 lat.
Wieloletni pracownik Katedry Logiki, wicedyrektor Instytutu Nauk Społecznych Wydziału Humanistycznego UMK.
W 1953 r. ukończył prawo na Uniwersytecie Wrocławskim, a w 1955 r. filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Stopień doktora uzyskał w 1964 r. na UMK.
Z toruńską uczelnią związał się w 1955 r. - do roku 1990 pracował najpierw jako asystent, a później adiunkt w Katedrze Logiki. W latach 1980-1984 był zastępcą dyrektora Instytutu Nauk Społecznych na Wydziale Humanistycznym, a w 1982 r. pełnił obowiązki dyrektora tej jednostki.
Zmarł 1 stycznia 2018 r. Miał 89 lat.
Zasłużony naukowiec i ceniony nauczyciel akademicki Wydziału Chemii UMK.
Był członkiem Senatu UMK w latach 1993-1996. Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz Złotym Krzyżem Zasługi.
Zmarł 9 grudnia 2017 r. Miał 86 lat.
Członek zarządu i dyrektor finansowy toruńskiej firmy Apator.
Był absolwentem filologii angielskiej na UMK oraz IESE Business School w Barcelonie, szkoły dla menedżerów założonej przez hiszpański Uniwersytet Navarra. Karierę zawodową rozpoczynał w korporacji doradczej Ernst&Young, następnie pracował na dyrektorskich stanowiskach w firmach Lucent Technologies Poland, PTC (obecnie T-Mobile Polska) i Netia. Należał do Stowarzyszenia Dyplomowanych Biegłych Księgowych (ACCA).
W kierownictwie Apatora, firmy produkującej liczniki gazu, wody, ciepła i energii elektrycznej oraz aparaturę łączeniową, pracował od połowy 2014 r.
Zmarł 3 stycznia 2018 r. Miał 48 lat.
Matematyk, jeden z międzynarodowych liderów w teorii śladów.
Urodzony we Włocławku, studia matematyczne skończył na Uniwersytecie Warszawskim, a doktorat z wyróżnieniem obronił w Instytucie Podstaw Informatyki Polskiej Akademii Nauk, tam też uzyskał habilitację. Na Wydziale Matematyki i Informatyki UMK w Toruniu został zatrudniony w 2001 r.
W zakres jego zainteresowań naukowych wchodziły dwa główne nurty: teoria śladów oraz teoria sieci Petriego, stanowiąca matematyczny model rzeczywistych systemów współbieżnych. Był autorem licznych prac publikowanych w cenionych periodykach oraz prezentowanych na renomowanych konferencjach. Twierdzenie Ochmańskiego będące uogólnieniem Twierdzenia Kleenego przyniosło mu uznanie w środowisku międzynarodowym - był uważany za jednego z liderów w teorii śladów.
Wydział Matematyki i Informatyki UMK to pierwsza jednostka, w której podjął działalność dydaktyczną na pełną skalę. Kontakt, jak sam twierdził, z pełną zapału, uzdolnioną młodzieżą, dał mu nowy, silny impuls twórczy.
Był twórcą działającego prężnie Zakładu Lingwistyki Matematycznej i Teorii Współbieżności na WMiI UMK. Inicjował i utrzymywał szerokie kontakty naukowe na arenie krajowej i międzynarodowej, do dziś owocujące wynikami naukowymi.
Zmarł 6 stycznia 2018 r. Miał 70 lat.
Reżyser, pionier polskiego wideoklipu.
Urodził się w Bydgoszczy. W 1987 r. ukończył studia graficzne na Wydziale Sztuk Pięknych UMK. Dyplom obronił w pracowni prof. Bogdana Przybylińskiego. W latach 1987-1993 pracował na macierzystym Wydziale jako asystent w Zakładzie Kształtowania Form Plastycznych.
W obszarze jego zainteresowań artystycznych znajdowały się przede wszystkim grafika warsztatowa, fotografia oraz wideo. Nazywany był ojcem polskiego wideoklipu, wyreżyserował kilkaset teledysków - współpracował w tym zakresie z czołówką polskiej sceny muzycznej, m.in. Kazikiem Staszewskim, Maciejem Maleńczukiem, Wojciechem Waglewskim i zespołami takimi jak De Mono, Kult, Golden Life, Hey czy Budka Suflera.
Był współtwórcą Festiwalu Polskich Wideoklipów Yach Film oraz członkiem Akademii Fonograficznej ZPAV.
Zmarł 13 grudnia 2017 r. Miał 59 lat.
Nauczyciel, działacz i muzyk
Był aktywnym działaczem siatkarskim. Uprawiał tę dyscyplinę, reprezentując barwy AZS Toruń. Ukończył Akademię Wychowania Fizycznego w Gorzowie Wielkopolskim i został trenerem. Na swoim koncie ma pracę m.in. w Budowlanych Toruń i Sokole Mogilno. Z tym pierwszym zespołem był związany od lat 90., pracował z nim w drugiej lidze. Przez wiele lat nadzorował rozgrywki szkolne w Toruniu, był sędzią siatkarskim i pracował jako nauczyciel wychowania fizycznego w toruńskim III Liceum Ogólnokształcącym.
Jego wielką pasją oprócz sportu była muzyka. Petrowski był liderem i wokalistą punkowej formacji Baader Meinhof, która powstała w latach 80. w naszym mieście i kilka lat temu reaktywowała działalność, regularnie koncertując w klubach i na festiwalach w całej Polsce.
Zmarł 2 czerwca 2018 r. Miał 52 lata.
Badaczka i wykładowczyni Wydziału Sztuk Pięknych UMK.
Od czasu ukończenia studiów w 1971 r. pracowała w Zakładzie Konserwacji Papieru i Skóry Instytutu Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa UMK. Należała do pierwszych absolwentów specjalności konserwacja papieru i skóry na UMK. Aktywnie tworzyła i rozwijała program zajęć dydaktycznych, dając zaczątek ich obecnego kształtu. Była opiekunką 88 prac dyplomowych i 57 prac magisterskich.
W 1997 r. wspólnie z konserwatorami i bibliotekarzami zorganizowała akcję ratowania po powodzi książek i archiwaliów z Wrocławia i Opola. Aktywnie działała w Związku Polskich Artystów Plastyków Okręgu Toruńskiego, w sekcji konserwatorskiej. Była autorką wielu publikacji z dziedziny konserwacji i badań konserwatorskich.
Głównym tematem jej zainteresowań badawczych i konserwatorskich były obiekty zabytkowe na podłożu pergaminowym i skórzanym. Opracowała szereg zagadnień związanych z tym rodzajem zabytków i metod ich konserwacji-restauracji. Utrzymywała kontakty z wieloma bibliotekami i muzeami w Polsce. Starała się propagować profilaktykę i programowanie prac konserwatorskich w tych instytucjach. W 2013 r. przeszła na emeryturę.
Zmarła 25 lutego 2018 r.
Zasłużony naukowiec i ceniony nauczyciel akademicki Wydziału Nauk Ekonomicznych i Zarządzania UMK.
Był kierownikiem Zakładu Matematyki, Statystyki i Ekonometrii w latach 1971-1977, kierownikiem Zakładu Ekonomiki Pracy i Polityki Społecznej w latach 1977-1983, prodziekanem Wydziału w latach 1978-1983.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz "Medalem za zasługi położone dla rozwoju Uczelni".
Zmarł 16 września 2018 r. Miał 83 lata.
Były dyrektor Baja Pomorskiego i wielka postać toruńskiej kultury.
Urodził się 2 maja 1925 w Miechowie. Za namową matki zaraz po wojnie zaczął studiować leśnictwo, ale w końcu wygrała w nim jego prawdziwa pasja - teatr. - Kiedy mnie spytano podczas egzaminów: dlaczego teatr? odpowiedziałem zdaniem, które powtarzam do dziś: w teatrze dzieje się tyle ciekawych rzeczy, że to niemożliwe, aby to się działo beze mnie. Ja muszę w tym być! To jest odpowiedź na wszystko, co się potem działo - wspominał po latach w jednym z wywiadów.
Jeszcze jako student Państwowej Szkoły Dramatycznej w Krakowie trafił na deski scen Teatru Starego i Teatru im. Słowackiego. Przez długich dziewięć lat robił zastępstwa, bywał asystentem reżyserów. Dopiero w szóstym sezonie dostał rolę Wojtka w "Weselu". - Ponieważ nie lubiłem roli halabardnika, a tylko to przychodziło mi grać, postanowiłem spróbować swoich sił w reżyserii - mówi. - Jednym z moich kolegów na roku był Jerzy Grotowski.
Przypadek sprawił, że zainteresował się teatrami amatorskimi - dokończył kiedyś za znajomego reżyserię "Gwałtu, co się dzieje" Aleksandra Fredry w jednym z nieprofesjonalnych zespołów. Później zajął się konkursami recytatorskimi - obdarzony mocnym głosem reżyser z aktorskim doświadczeniem był niedoścignionym wzorem dla wielu zwycięzców tego rodzaju inicjatyw.
W międzyczasie wykładał na uczelniach m.in. na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach i UMK. Na początku lat 70. był dyrektorem Teatru Zagłębia w Sosnowcu, gdzie - jak czytamy na stronie wikizaglebie.com - "zostawił dobrą, chwalebną wręcz pamięć o sobie".
Do Torunia trafił przez Grudziądz, gdzie pracował w Teatrze Ziemi Pomorskiej. W 1980 r. został dyrektorem naczelnym i artystycznym Baja Pomorskiego. Postawił mocno na edukację artystyczną. Za jego dyrekcji odbyła się pierwsza duża modernizacja budynku przy ul. Piernikarskiej 9, zespół zasilili absolwenci szkół teatralnych, odnowiona został festiwalowa tradycja Baja w postaci trzech edycji Spotkań Teatrów Lalek Polski Północnej. Pracował w naszym mieście osiem lat, jednak postanowił związać się z nim na stałe.
Na emeryturze, na którą przeszedł w 1989 roku, nie zrezygnował ze swoich największych pasji. Nadal był instruktorem teatralnym i jurorem licznych konkursów recytatorskich. Śledził wszystko, co się dzieje na scenie profesjonalnej, niezależnej i zupełnie amatorskiej. Był stałym gościem Kontaktu i studenckiej Klamry i wszelkiego rodzaju dyskusji o miejskiej kulturze. Służył dobrą radą i nie wzbraniał się przed krytyką. Przed dekadą - już jako osiemdziesięciolatek - zrealizował swój ostatni spektakl. Wyreżyserował sztukę "Przy drzwiach zamkniętych" Jeana-Paula Sartre'a, w której wystąpili studenci UMK.
Był odznaczony m.in. srebrnym medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis" i najwyższym toruńskim medalem Thorunium. Zmarł 4 maja 2018 r.. Miał 93 lata.
Nauczyciel akademicki, zasłużony dla rozwoju toruńskiej matematyki.
Całe życie naukowe związał z UMK, na którym wykładał w latach 1953-1999. W 1951 r. ukończył tu studia matematyczne, by po krótkim okresie pracy w szkole, wrócić na macierzystą uczelnię.
Polem jego badań naukowych była algebra uniwersalna. W 1957 r. obronił pracę doktorską (wówczas kandydacką). Była to pierwsza algebraiczna rozprawa doktorska obroniona w Toruniu, a przez wiele lat pozostawała jedną z podstawowych w tym zakresie.
W 1969 r. utworzył Zakład Algebry i Teorii Liczb, przekształcony po kilku latach w Zakład Algebry Uniwersalnej i Informatyki. Kierując nim przez wiele lat wychował liczne grono pracowników naukowych, którzy kontynuowali jego prace badawcze.
W latach 70. zainteresował się teorią automatów, stając się w ten sposób prekursorem i inicjatorem badań w zakresie matematycznych podstaw informatyki. Był też jednym z inicjatorów utworzenia pierwszego na UMK Ośrodka Obliczeniowego.
Zmarł 24 lutego 2018 r. Miał 89 lat.
Zasłużony animator kultury
Były szef wydziału kultury, turystyki i sportu Urzędu Miasta Torunia, reżyser, publicysta, laureat Honorowego Medalu Thorunium.
Michał Eustachiusz Staśkiewicz urodził się w 1941 roku w Piotrkowie Trybunalskim. Tam rozpoczął swoją działalność na polu kultury, tworząc Teatr Publicystyczny. Swoje kompetencje zawodowe doskonalił w Krakowie i Warszawie. Od 1961 roku był animatorem kultury, metodykiem upowszechniania kultury, reżyserem teatralnym, miał za sobą ponad 100 premier, w tym "Hamleta" i "Romea i Julię" według Szekspira.
Po okresie działania w rodzinnym Piotrkowie Trybunalskim, gdzie pracował w pierwszym w Polsce Teatrze Publicystycznym i wraz ze swym zespołem Big Beat Combo zajął piątym miejsce na I Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie, przeniósł się do Bytomia, gdzie tworzył Teatr Forum i przez pietnaście lat kierował tym zespołem. W latach 1968-1985 pracował jako organizator kultury na Górnym Śląsku" w Katowicach, Zabrzu, Bytomiu, Siemanowicach Śląskich, Dąbrowie Górniczej i Będzinie.
Staśkiewicz był także publicystą, członkiem kolegium redakcyjnego miesięcznika "Scena", laureatem pięciu Ogólnopolskich Giełd Programowych i ponad 30 nagród zdobytych przez Teatr Forum w jego reżyserii.
Z naszym miastem związał się w 1985 roku. Tu - po pięciu latach pracy w dzisiejszym Domu Muz jako kierownik artystyczny - został naczelnikiem wydziału oświaty, kultury, turystyki i sportu Urzędu Miasta Torunia. Toruń zawdzięcza mu okazałe Centrum Kultury Dwór Artusa, nocną iluminację zabytków, a także przyznawaną wraz z Getyngą Nagrodę im. Samueal Bogumiła Lindego, która należy obecnie do jednych z najbardziej prestiżowych wyróżnień literackich w kraju. W 2007 roku w Dworze Artusa zorganizował Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy z okazji 775-lecia Torunia, zaś w 2008 roku - Międzynarodowy Festiwal Gwiazd Forte Piano. W roku 2009 za zasługi dla naszego miasta otrzymał honorowy medal Thorunium.
Wydawnictwo Adam Marszałek z inicjatywy Michała Staśkiewicza w sierpniu rozpoczęło wydawanie nowej serii "Biblioteka 800-lecia Torunia". Głównym założeniem cyklu jest przedstawienie w autorskich monografiach ważnych postaci historycznych i wydarzeń z najnowszej historii miasta. Pierwszym tomem jest książka autorstwa Staśkiewicza "Spotkajmy się... (Wspomnienia życiorysy - 1985-2015)".
Miał 77 lat.
Chirurg, urolog.
Ukończył studia medyczne w Gdańsku w 1953 r. Był wieloletnim ordynatorem oddziału Urologii Specjalistycznego Szpitala Miejskiego w Toruniu. Uhonorowany tytułem i odznaczeniem "Pro Gloria Medici".
Zmarł 21 lipca 2018 r. Miał 90 lat.
Współtwórca Wydziału Nauk Ekonomicznych i Zarządzania UMK
Był prodziekanem Wydziału Nauk Ekonomicznych UMK w latach 1969-1972, dyrektorem Instytutu Ogólnoekonomicznego w latach 1976-1983 oraz wieloletnim kierownikiem Katedry Ekonomii Politycznej i Polityki Społeczno-Gospodarczej.
Członek Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Toruńskiego Towarzystwa Naukowego i Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego. Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotym Krzyżem Zasługi oraz Medalem za zasługi położone dla rozwoju uczelni.
Zmarł 3 grudnia 2017 r. Miał 91 lat.
Zasłużony naukowiec i ceniony nauczyciel akademicki Wydziału Chemii UMK.
W 1952 r. został absolwentem chemii UMK, a w 1977 r. uzyskał stopień doktora.
Na toruńskiej uczelni pracował w latach 1952-1986 w Katedrze Chemii Organicznej. Był przewodnikiem, uprawiał turystykę górską.
Zmarł 2 lipca 2018 r. Miał 92 lata.
Zasłużony działacz futsalowy.
Był ikoną toruńskiego futsalu, związany z ukochaną przez siebie dyscypliną sportu od 1999 r.
Był wiceprezesem i założycielem klubu Marwit Toruń. Zakładał także i kierował zespołem Football Clubu. Marek Wiśniewski był także znany ze swoich działań w spółce Futsal Ekstraklasa.
Zmarł 5 października 2018 r. Miał 49 lat.
Artysta malarz, wieloletni kierownik Zakładu Malarstwa UMK.
Całe życie zawodowe związał z toruńskim UMK - po skończonych studiach rozpoczął na nim pracę, był prodziekanem Wydziału Sztuk Pięknych w latach 1972-1975.
Stosował różnorodne formy wypowiedzi artystycznej, takie jak malarstwo sztalugowe, malarstwo monumentalne, tworzenie obiektów i form przestrzennych, a także projektowanie i architektura wnętrz.
Zrealizował ponad 50 wystaw indywidualnych, uczestniczył w plenerach i sympozjach polskiej awangardy. Swoją sztukę wywodził z abstrakcji, dochodząc do malarstwa strukturalnego wykorzystującego formy geometryczne.
Jego prace znajdują się w wielu kolekcjach i zbiorach muzealnych polskich oraz zagranicznych.
Był wielokrotnie honorowany za swoje zasługi: został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz "Medalem za zasługi położone dla rozwoju Uczelni".
Zmarł 7 lipca 2018 r. Miał 89 lat.
Chemik, specjalista w dziedzinie badania właściwości fizykochemicznych materiałów adsorpcyjnych na bazie węgla i zeolitów.
Studia na kierunku chemia ukończył na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii UMK w 1985 r. Pracę na macierzystej uczelni rozpoczął rok później - najpierw w Instytucie Chemii jako asystent w Zakładzie Podstaw Chemii, od 1992 r. na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii.
W 1993 r. otrzymał nagrodę zespołową ministra MEN za "Badania nad preparatyką i właściwościami fizykochemicznymi nowych materiałów zeolitowych". W latach 2009-2018 aktywnie współpracował z prof. dr. hab. Arturem Terzykiem, wspólnie prowadzili badania nad zjawiskami molekularnymi w procesach adsorpcji na różnorodnych materiałach węglowych.
Zmarł 12 czerwca 2018 r. Miał 58 lat.
Fotograf, nauczyciel akademicki Wydziału Sztuk Pięknych UMK.
Absolwent UMK, studiował historię i konserwatorstwo. W czasie studiów w 1980 r. aktywnie uczestniczył w tworzeniu Niezależnego Zrzeszenia Studentów i był jego przewodniczącym. Po studiach zajął się fotografią, koncentrując się na fotografii dokumentalnej zabytków, co zaowocowało m.in. utworzeniem Wydawnictwa EXCALIBUR, w którym opublikował blisko 100 książek i albumów z dziedziny historii sztuki, współpracując przy tym ze znanymi teoretykami sztuki.
Pracę na UMK rozpoczął w 2002 r. Wychował wiele roczników studentów. Był wysokiej klasy fotografem, ale nie była to jego jedyna pasja - artystyczna wrażliwość i twórcza inwencja skłoniły go do tworzenia fotograficznych kolaży, a później niezwykłych, fantazyjnych obrazów akwarelowych o bogatej treści symbolicznej. Prace mgr. Marka Żaka prezentowane były na wielu wystawach.
Zmarł 17 marca 2018 r. Miał 62 lata.
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze