Najlepsze płyty 2020 roku w Toruniu. To były trudne czasy dla muzyków

Jacek Bryndal, basista Kobranocki i lider Atrakcyjnego Kazimierza, wydał pierwszą solową płytę firmowaną swoim imieniem i nazwiskiem. W nagraniu płyty Powoli nas nie ma poza Jackiem Bryndalem udział wzięli m.in. Joanna Czajkowska, Michał Bryndal, Andrzej Kraiński, Jacek Moczadło, Igor Nowicki, Adam Staszewski. Album ukazał się nakładem wydawnictwa MTJ. Znalazły się na nim wyłącznie autorskie i premierowe utwory, do których w większości teksty napisał Rafał Bryndal - brat Jacka. Materiał promuje singiel i klip do piosenki Powoli nas nie ma.

W zestawieniu nie może zabraknąć młodszego brata Jacka Bryndala - Jakuba, który posługując się tylko własnym nazwiskiem wydał płytę z Eklektikiem. Bryndal jest młodym, ale już doświadczonym producentem muzycznym i realizatorem, który ma na końcem współpracę z Pezetem, Maciejem Obarą, Moniką Borzym i Stanisławem Soyką. Eklektik zaś to znany warszawski didżej. Wspaniała płyta - hołd dla kultury hip hopu w Polsce i w Toruniu. Album w wielu momentach jest wzruszającym osobistym wyznaniem rapera. Rzadko ktoś tak pięknie i inteligentnie mówi o swoich artystycznych i życiowych korzeniach.

Jednym z pierwszych trzech albumów w wytwórni My Name Is New Label, którą firmuje Kayah, jest Pudełko na buty autorstwa Macieja Tachera, producenta, tekściarza i byłego wokalisty formacji Manchester. - W przygotowanych przez niego kompozycjach gitarom i instrumentom smyczkowym towarzyszą syntezatory, a wszystko spajają bogato zaaranżowane harmonie wokalne. Autorskie piosenki Maćka Tachera to realizm ubrany w folk-rockowy garnitur, choć taka gatunkowa łatka zdaje się nie wyczerpywać spektrum muzycznych inspiracji zawartych na całej płycie - tak reklamuje płytę label Tachera.

Nietrzask zaczynał jako zespół folkowy i po gitary elektryczne sięgał sporadycznie. Tym razem formacja postanowiła porzucić dawne emploi i zmierzyć się z bardziej rockowym brzmieniem. Ta zmiana stylistyczna po prostu pokazuje przemyślaną ewolucję estetyczną grupy. Nie zmieniło się jedno - teksty Andrzeja Kilanowskiego nadal uderzają w nasze najczulsze struny. - Album jest krótki, ale solidny. Najlepszy materiał, jaki mogliśmy nagrać w tym budżecie. Płyta zaangażowana - ekonomicznie, społecznie i chyba nawet politycznie, jeśli się dobrze wsłuchać - mówili artyści w dniu premiery.

Jeden z najciekawszych debiutów ostatnich lat w Toruniu. Bladysolo napędzają znakomite teksty Bartłomieja Łyczaka, agresywna gitara Krystiana Rubachy i solidna sekcja rytmiczna z Radkiem Kaźmierkiewiczem na basie i Przemysławem Stochmalem na perkusji. Miasto i nieodwzajemniona miłość do niego, trudy wyniszczającej codzienności, nocne alkoholowe wycieczki, przeżycia o znaczeniu pokoleniowym - z tego utkana jest ta płyta. Album wydaje się w jakimś stopniu sentymentalnym powrotem do przeszłości, ale w istocie pogrywa sobie z naszą pamięcią.

Powstały w 2018 roku zespół składa się z trzech muzyków z różnych części Polski. Utrzymali swoją płytę w klimatach psychodelicznego doom metalu i sludge, choć nie czasami sięgają po rozwiązania bardziej punkowe i hardocore'owe. Zespół zdobywa entuzjastyczne recenzje w prasie branżowej i blogach na całym świecie, i to nie tylko w kręgach domowo-sludge'owych.

Kolejny debiutant w tym gronie, którego wydała toruńska wytwórnia Piranha Music. Mag został powołany do życia w 2018 roku w Toruniu. - Zespół wrzuca do kotła riffy Black Sabbath, ciężar Electric Wizard i szaleństwo Conana, przyprawiając to wszystko odrobiną klimatu occult rocka, a z powstałej mieszanki zlepia swoją interpretację doom metalu. Psychodeliczne tripy przeplatają się w ich twórczości z metalowymi blastami, a nad wszystkim unosi się opętańczy momentami wokal - czytamy na stronie wydawcy.

Na tej płycie dzieje się tak wiele, że trzeba kilka razy ją przesłuchać, aby znaleźć wszystkie smaczki. Zespołowi zdecydowanie bliska jest postrockowa i shoegaze'owa wrażliwość. Jest łagodnie i refleksyjnie, bywa progresywnie i nawet agresywnie - szczególnie w momentach, kiedy zanurzają się w psychodelii. Widać, że muzykom zależy na tym, aby stworzyć swój własny estetyczny świat.

Kolejna propozycja elektronicznego tria z Torunia. Płyta składa się z 11 kompozycji electro-prog-rockowych, które tworzą concept album. Materiał w warstwie tekstowej oparty jest na szerokiej interpretacji powieści George'a Orwella - Rok 1984. - Aktualna sytuacja polityczno-społeczna i mentalna w kraju i na świecie była głównym powodem do nagrania tego albumu, albumu pełnego bólu zwykłego, szarego człowieka, który musi zmagać się z nieustannym przestrzeganiem narzucanych reguł, inwigilacją, brakiem intymności oraz bycia z wami lub przeciw wam. Wciąż szukamy pokoju wolności, w którym możemy być sobą, realizować siebie i pielęgnować swoje wartości. Takich miejsc na ziemi jest coraz mniej - mówią twórcy.

22 piosenki zamieszczone na albumie to nigdy wcześniej niepublikowane utwory, do których zaproszeni zostali Barbara Krafftówna, Natalia Grosiak, Piotr Rogucki, Michał Kowalonek, Artur Andrus, Poznański Chór Chłopięcy oraz aktorzy Kujawsko-Pomorskiego Teatru Impresaryjnego w Toruniu. To zapis piosenek pochodzących z musicalu Machiavelli wystawianych w Teatrze Impresaryjnym, zaaranżowanych przez Tomasza Lewandowskiego. Ten muzyk jest klawiszowcem Tomasza Organka i członkiem wielu innych projektów. - Piosenki te od początku poraziły mnie swą aktualnością i celnością z jaką opisują świat, który znam. Żądza władzy, cyniczna manipulacja, zepsucie i głupota wydają się mieć lepiej niż kiedykolwiek. Ta płyta po prostu musiała powstać - opowiada Lewandowski.

Voices Of The Cosmos to projekt stworzony przez muzyków: Rafała Iwańskiego i Wojciecha Ziębę oraz astronoma Sebastiana Soberskiego. Jak można się domyślić, projekt łączy astronomię z muzyką elektroakustyczną. Twórcy korzystają z oryginalnych sygnałów pozaziemskich i dźwięków odbieranych przez radioteleskopy np. pulsary, magnetosfery planet, Słońce, zorza polarna, masery. Sięgają po archiwalne nagrania z misji kosmicznych i to wszystko łączą z analogowymi i cyfrowymi realizacjami obiektów akustycznych.

Aleksandra Soboń-Wakarecy ma na koncie udział w wielu międzynarodowych projektach. Jej debiutancka płyta ukazała się w prestiżowej wytwórni CD Accord Music Edition. Znana pianistka zainspirowała się tym razem Norwegią - jej krajobrazem, minimalistyczną architekturą i przede wszystkim światłem. - Północne światło sprawiało, że świat zdawał się wyglądać wyraźniej, a kolory były bardziej intensywne. Podczas długich i ciemnych zimowych wieczorów podziwiałam, jak mieszkańcy Skandynawii do perfekcji opanowali sztukę oświetlania swoich domów - opisuje artystka.