Zaraz po urodzeniu malucha trzeba zaszczepić przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B i przeciwko gruźlicy.
WZW typu B to jedna z najczęstszych chorób zakaźnych na świecie. Jest sto razy bardziej zaraźliwa niż wirus HIV. Do zakażenia wystarczy kropla krwi. Konsekwencje zarażenia są bardzo poważne. Tylko wczesne wykrycie wirusa zwiększy skuteczność leczenia, w przeciwnym wypadku może dojść do marskości lub raka wątroby.
Na gruźlicę najbardziej podatne są dzieci pomiędzy 10 a 15 rokiem życia, osoby starsze, niedożywione, palacze i ci, którzy mają problemy z układem pokarmowym. Obowiązkowe szczepienia przeciwko gruźlicy wykonuje się od 1955 roku.
W drugim miesiącu życia obowiązkowe szczepienia są przeciwko błonicy, tężcowi, krztuścowi, Hib oraz wirusowemu zapaleniu wątroby typu B (druga dawka).
Dziecko może dostać preparat 5 w 1 lub 6 w 1.
5 w 1 to skojarzona szczepionka przeciwko błonicy, tężcowi, krztuścowi, polio i Hib. W przypadku preparatu 6 w 1 do tej listy dołącza jeszcze wirusowe zapalenie wątroby typu B.
Zaleca się zaszczepić malucha przeciwko pneumokokom i rotawirusom. Trzeba jednak pamiętać, że te dwie szczepionki są płatne.
Pomiędzy 3 a 4 miesiącem życia i między 5 a 6 miesiącem dziecko dostaje ponownie szczepionki przeciwko błonicy, tężcowi, krztuścowi (druga, a potem trzecia dawka), Hib oraz polio (druga dawka).
Rodzice mogą skorzystać też ze szczepionek skojarzonych: 5 w 1 i 6 w 1.
Nadal można zaszczepić malucha przeciwko pneumokokom i rotawirusom, ale za te preparaty rodzice muszą zapłacić.
W siódmym miesiącu trzeba ponownie zaszczepić dziecko przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B - trzecia dawka.
Po ukończeniu pierwszego roku życia maluch dostaje obowiązkową szczepionkę przeciwko odrze, śwince i różyczce.
Rodzice mogą zdecydować się także na płatne preparaty przeciwko ospie wietrznej i pneumokokom.
Trochę starsze dzieci w wieku 24-36 miesięcy można zaszczepić w Toruniu przeciwko pneumokokom za darmo. Zapłaci za to toruński magistrat i samorząd województwa.
Pneumokoki wywołują ostre zapalenie ucha środkowego i zapalenie zatok przynosowych. Mogą spowodować groźniejsze choroby: sepsę, zapalenie opon mózgowych, zapalenie płuc oraz stawów i zakażenia wewnątrzbrzuszne.
Skutkiem tych chorób są poważne powikłania. Bakterie przenoszą się drogą kropelkową i przez bezpośredni kontakt z chorym lub nosicielem. Najbardziej narażone są dzieci, które przebywają w żłobku, przedszkolu lub innej większej grupie maluchów. Jedynym sposobem na uniknięcie zakażenia jest szczepienie.
Pomiędzy 16 a 18 miesiącem życia dziecko dostaje czwartą dawką szczepionki przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi. Przyjmuje również trzecią dawkę preparatu przeciwko polio i czwartą dawkę przeciwko Hib.
Kiedy rodzice wybiorą się z dzieckiem na bilans dwulatka, ich pociecha może zostać zaszczepiona przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A. Ta szczepionka jest jednak płatna.
WZW typu A możemy zarazić się, kiedy mamy bezpośredni kontakt z chorym lub gdy spożyjemy skażoną wirusem żywność i wodę. Do zakażenia może dojść nawet wtedy, gdy zakażoną wodą umyjemy zęby.
Przed skończeniem trzech lat dziecko można ponownie zaszczepić przeciwko WZW typu A. Ta szczepionka nie jest obowiązkowa, tylko zalecana, więc trzeba będzie za nią zapłacić.
Sześciolatki dostaną obowiązkową pierwszą przypominającą dawkę szczepionki przeciwko błonicy tężcowi i krztuścowi. Ten preparat dziecko otrzymuje domięśniowo lub podskórnie. Dostanie też doustną szczepionkę przeciwko polio.
Dziesięciolatki dostaną przypominającą dawkę przeciwko odrze, śwince i różyczce. Przyjmą ją domięśniowo albo podskórnie. Zależy to od wskazań producenta szczepionki.
Nastolatki w wieku 14 lat muszą przyjąć drugą dawkę szczepionki przeciwko błonicy i tężcowi.
Trzecią dawkę przypominającą przeciwko błonicy i tężcowi dostaje młodzież, która ma 19 lat albo chodzi do ostatniej klasy.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze