Na początku XXI w. na Rynku Staromiejskim leżały stare, w wielu miejscach popękane, krzywe płyty. Mimo, że odwiedzały go tysiące turystów, nasze miasto nie miało się czym chwalić. Remont centralnego placu Starówki i dochodzących do niego uliczek rozpoczął się we wrześniu 2002 r.
Na początek prace ruszyły na ul. Różanej i południowej części Rynku Staromiejskiego. Wschodnią i zachodnią część placu oraz ul. Chełmińską udało się odrestaurować rok później. Przy okazji odnowiono pomnik Mikołaja Kopernika i wyczyszczono ściany Ratusza. W 2004 r. nowej nawierzchni doczekały się ul. Panny Marii i fragment ul. Żeglarskiej.
Miejska fontanna przy harmonijce straszyła popękanym betonem i zardzewiałą instalacją. We wrześniu 2006 r. magistrat ogłosił konkurs na modernizację i przebudowę wodotrysku. Dla zwycięzców przewidziano nagrody: pierwsza to 16 tys., druga 8 tys.
Budowa wodotrysku okazała się droższa niż pierwotnie zakładano. Zamiast 1,1 mln zł miasto musiało na nią wydać prawie 3,5 mln zł. Inwestycja ruszyła na początku 2008 r. a fontanna pierwszy raz zagrała dla torunian w czerwcu 2008 r. Ma 113 dysz wodnych umieszczonych na sześciu okręgach przedstawiających orbity planet. Centralna wyrzuca wodę na wysokość 5 m, pozostałe dysze - do 4,5 m. Autorem koncepcji wodotrysku jest toruński artysta Zbigniew Mikielewicz.
Lewobrzeżna część naszego miasta przez wiele lat czekała na kryty basen. Jego budowa przy Zespole Szkół nr 14 trwała rok i kosztował miasto 8,7 mln zł. Najatrakcyjniejsza pływalnia w Toruniu ruszyła we wrześniu 2006 r. To właśnie wtedy do niecki w butach i garniturze wskoczył prezydent Michał Zaleski.
Pływalnia ma dwie niecki o wymiarach 25 na 12,5 m oraz 12,5 na 9 m. W pierwszej - sportowej - wytyczono sześć torów. Druga część basenu ma charakter rekreacyjny. Do dyspozycji uczniów ZS nr 14 i mieszkańców są tu gejzery, natryski, sztuczna rzeka, jacuzzi, rura o długości 60 m oraz dwie sauny: sucha i mokra. Jednorazowo w obu nieckach mogą się kapać 104 osoby. Po wyjściu z wody można rozgrzać się ciepłą herbatą w kawiarni. Basen ma także trybunę na 70 miejsc.
Miasto od wielu lat inwestuje w remonty szkół i placówek oświatowych. Budynki na naszych oczach zmieniają się nie do poznania. Tylko przed wrześniowym rozpoczęciem roku szkolnego wydaliśmy 4 mln zł na modernizację 48 obiektów. Pieniądze poszły m.in. na wymianę okien i drzwi, naprawy dachów, węzłów sanitarnych i instalacji.
Kolejne 7,3 mln zł przeznaczyliśmy na docieplenie szkół i przedszkoli. W czasie prezydentury Zaleskiego w mieście powstały dwie zupełnie nowe placówki na Koniuchach i Bielawach. Martwi jednak to, że coraz mniej w nich uczniów i nauczycieli.
Zmieniają się nie tylko szkoły, ale i ich otoczenie. Mecze piłkarskie rozgrywane na tzw. klepiskach i betonach powoli odchodzą do lamusa. W mieście coraz więcej jest nowych boisk.
Jeden powstają w ramach rządowego programu Orlik. Inne budowane są za miejskie pieniądze. W Toruniu mieszkańcy żadnego osiedla nie mogą narzekać na brak bazy sportowej.
Przestarzały stadion żużlowy okazał się nie lada problemem dla miasta. Urzędnicy sprzedali Plazie teren przy Broniewskiego za 60,3 mln zł, ale zdobyte w ten sposób pieniądze nie pozwalały na wzniesienie nowego obiektu. W końcu radni zdecydowali o dołożeniu funduszy do inwestycji.
Budowa nowego stadionu ruszyła w maju 2008 r. Wznosił ją inowrocławski Alstal. Motoarena im. Mariana Rosego może pomieścić 15 tys. osób. Jest o wiele bardziej funkcjonalna niż stary obiekt przy ul. Broniewskiego. Zadebiutowała na początku maja 2009 r. Wraz z dodatkowym dachem i parkingiem kosztowała niemal 100 mln zł.
Akt erekcyjny inaugurujący budowę Centrum Sztuki Współczesnej na toruńskich Jordankach w czerwcu 2005 r. podpisał ówczesny minister kultury. Toruńska instytucja narodziła się w ramach rządowego programu operacyjnego Znaki czasu, który pierwotnie polegał na koordynacji działań regionalnych Towarzystw Zachęty Sztuk Pięknych.
Budynek na Wałach gen. Sikorskiego powstał na podstawie projektu firmy R2 z Wrocławia, która realizowała koncepcję urbanistyczną autorstwa Edwarda Lacha. Inwestycja rozpoczęła się w październiku 2006 r. i kosztowała 46,7 mln zł, z czego 30 mln to dotacja unijna. Powierzchnia wystawiennicza wynosi aż 4 tys. m kw. Oficjalnie CSW otwarto w połowie czerwca 2008 r.
Baj Pomorski do budynku przy ul. Piernikarskiej 9 wprowadził się w kwietniu 1946 r. W czasie wojny w obiekcie działał niemiecki Teatr Zamkowy. Teatr lalkowy działa tam do dziś ale jego siedziba przeszła metamorfozę.
Na początku listopada 2006 r. torunianie zobaczyli po ponadrocznej modernizacji nowy Baj Pomorski. Scena lalkowa zmieniła się nie do poznania. Publiczność zaprasza na spektakle efektowny front budynku, przypominający bogato zdobioną szafę. Nowy teatr ma 2,5 tys. m kw. Duża sala pomieści 304 osoby, mniejsza studyjna ze 120 miejscami ma ruchomą scenę, którą da się dowolnie konfigurować z widownią. Remont kosztował prawie 13 mln zł. Dołożyła do niego Unia Europejska.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze