Teoretycznie ruchy kadrowe można w ekstralidze wykonywać od grudnia; w praktyce - to mit. Już w połowie listopada większość zawodników doskonale wie gdzie - i za ile - będzie ścigała się w nowym sezonie. Jacek Frątczak, dotychczasowy menedżer SPAR Falubazu Zielona Góra, określa KS Toruń królem jesiennego polowania. I nie ma w tym cienia przesady: klub ma już teraz bardzo mocne fundamenty.
Pewne jest, że nowym liderem KS Toruń będzie Martin Vaculik. To ogromna zmiana jakościowa w porównaniu do Grigorija Łaguty. Słowak potrafi przed kamerami czarować uśmiechem równie skutecznie jako Rosjanin, ale w profesjonaliźmie i podejściu do zawodowego żużla różnica między nimi jest głęboka jak Rów Mariański. Łaguta to luzak, żużlowiec skoncentrowany głównie na sobie i własnych wynikach. Vaculik uchodzi za tytana pracy - zawsze zaangażowanego, zawsze dyspozycyjnego i stawiającego przede wszystkim na kolektyw, a nie wyłącznie kwotę, jaka pojawi się na wystawianej fakturze. Słowak bardzo konsekwentnie buduje swoją markę. Dziś, jako 26-latek, jest prawdziwym ligowym asem - żużlowcem, na którym bez obaw można oprzeć zespół. Nie jest typem zawodnika, który spóźniać będzie się na start, zaliczy kuriozalne defekty, nie znajdzie czasu na przedmeczowy trening. Jeśli opłacany jest terminowo - można liczyć na stuprocentowe zaangażowanie.
Klub w grudniu prawdopodobnie ogłosi również kontrakt z Gregiem Hancockiem. Warunki kontraktu z Amerykaninem są ustalone - a ponieważ konkurencja ligowa w Polsce ma wyraźną finansową zadyszkę, trudno spodziewać się, by ktokolwiek planował finansową licytację o podpis wicemistrza świata. Hancock bardzo ceni sobie dobre wynagrodzenie, ale jeszcze bardziej ceni terminowość i regularność - a właśnie tego może być pewny w Toruniu. Jest już żużlowym emerytem - choć nadzwyczaj skutecznym na torze - więc nieprzypadkowo pojawiają się obawy o to, czy w 2016 r. będzie chciał ryzykować na torze i walczyć niczym nastolatek. Rzecz w tym, że Hancock wcale nie musi tego robić. Jest w czołówce od lat nie dzięki kozackiemu charakterowi i akrobatycznej jeździe przy bandzie, ale doświadczeniu, rutynie, umiejętności przewidywania tego, co wydarzy się na torze. Tego się nie zapomina.
Trzecia pozycja obcokrajowca w KS Toruń to na razie wakat - największe szanse na to miejsce wydaje się mieć Jason Doyle (na zdjęciu). Jest relatywnie tani w porównaniu do wielu ligowych zawodników na podobnym poziomie. Wydaje się mieć - mimo ponad 30 lat - możliwości rozwoju: może dawać drużynie więcej niż w ub. sezonie. Charakterologicznie powinien pasować do trzonu drużyny stworzonej przez Hancocka i Vaculika. Jest również ciągle opcja Chrisa Holdera, który ostatnio w wywiadach bardzo otwarcie deklaruje, że chętnie zostanie w Toruniu. Trudno, by mówił inaczej, gdy na rynku jest więcej zawodników, niż klubów skłonnych ich zatrudnić. W przypadku Australijczyka problem to pieniądze - ma spore oczekiwania, które nie do końca idą w parze z tym co daje drużynie. Coraz bardziej można odnieść wrażenie, że rozstanie - być może tymczasowe - wyszłoby na dobre i klubowi, i samemu Holderowi.
Jedno miejsce jest już zajęte. Klub przedłuży współpracę z Kacprem Gomólskim. To dobry ruch. Gomólski ma sporo czasu na to, by zadbać o detale - chociażby przygotowanie fizyczne, do którego zastrzeżenia miał np. menedżer KS Toruń Jacek Gajewski. Nie sposób nie zwrócić uwagi na kilka bezsprzecznych walorów tego żużlowca. Dobrze wkomponowuje się w zespół - szczególnie ciekawy duet może tworzyć z dobrze startującym Vaculikiem, z którym zaprzyjaźnieni są od czasów tarnowskich. Ma również talent do rozgrywania akcji na pierwszym łuku. Pierwszy rok w roli seniora był dla Gomólskiego co najwyżej przeciętny, ale najbliższy może okazać się wyjątkowo ciekawy.
Druga pozycja krajowego seniora pozostaje wolna. Jednak czy na długo? Tradycyjnie jesienią i zimą pojawiają się wizje odejścia Adriana Miedzińskiego. Ten ma dla Torunia głównie wartość sentymentalną - jest wychowankiem, żużlowcem doskonale kojarzonym przez lata przez tysiące ludzi na Motoarenie. Kontuzje spowodowały, że z potencjalnej gwiazdy ligi stał się żużlowcem przeciętnym - to podobny syndrom jak w przypadku Holdera. Jeśli rzeczywiście zdecyduje się odejść - lub też klub uzna, iż postawi na kogoś innego - na rynku nie brak zawodników o zbliżonym potencjale. Za Miedzińskim przemawia jednak bardzo konkretny atut - właśnie swoisty lokalny patriotyzm. W sytuacji, gdy zespół czeka ogromna przebudowa i np. rozstanie z Holderem, trudno żegnać się też z innym symbolem tej drużyny.
Paweł Przedpełski to dziś najważniejsza postać zespołu - zarówno pod względem sportowym jak i wizerunkowym. Jego pozostanie w zespole było pewne już w trakcie tegorocznego sezonu. Stopniowo będzie szykował się do przejścia z roli juniora do krajowego seniora: pod względem sportowym jest już na to w pełni gotowy, ale jako młodzieżowiec ciągle może być świetną taktyczną opcją dla menedżera KS Toruń.
Pozostaje do obsadzenia rola drugiego juniora. Początkowo wydawało się, iż klub sięgnie po zawodnika z grona swoich wychowanków. Teraz pojawiają się spekulacje o możliwym innym wariancie. W Toruniu skłonny byłby np. startować Kacper Woryna (na zdjęciu) - talent rybnickiego ROW. To wiązałoby się z zawodowym kontraktem, który nie jest rozwiązaniem preferowanym przez KS Toruń. Lepiej w tym kontekście wygląda pomysł np. amatorskiej umowy z obiecującym 16-latkiem z Ostrowa, Norbertem Krakowiakiem.
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze